Solo. Moje samotne wspinaczki

"Solo. Moje samotne wspinaczki" to kolejna książki od wydawnictwa Agora, która zachwyca wykonaniem. Jest w niej mnóstwo kolorowych zdjęć i spójna struktura tekstu. Możemy zarówno podziwiać piękne górskie widoki, jak i zobaczyć twarze ludzi, o których mowa. Poza kilkoma wyjątkami, większość fotografii jest bardzo dobrej jakości. Myślę, że ten tytuł będzie dobrym uzupełnieniem biblioteczki osób, które już kilka innych pozycji dotyczących tego tematu posiadają.

Właśnie takim "bardziej doświadczonym" czytelnikom tę książkę polecam. Są tutaj przede wszystkim wspomnienia autora ze swoich wspinaczek. Wszystko jest tutaj w moim odczuciu napisane tak krótko i na temat. Nie ma tutaj rozwodzenia się nad tematem, tłumaczenia laikowi co jest do czego, gdzie i jaka historia stoi za jakim nazwiskiem. Czasami gubiłam się przy przeskokach czasowych albo miałam wrażenie, że coś jest wyrwane z kontekstu. Myślę, że osobom, które mają już pewną wiedzę na temat historii alpinizmu będzie po prostu łatwiej wszystko zrozumieć i ze sobą połączyć.

Czyta się szybko, książka nie jest długa. Język jest prosty, niejednokrotnie ma się wrażenie bliskości z autorem, jakby siedział obok i opowiadał o swoich doświadczeniach. Wizualnie pozycja naprawdę piękna. Polecam miłośnikom gór i wspinaczek.

Egzemplarz do recenzji otrzymałam od wydawnictwa.

Cudowna książka, warto było na nią chwilę poczekać. Pozycja w zasadzie na jeden raz - jak się już zacznie czytać to ciężko się od niej oderwać. Książka napisana jest prostym i przyjemnym jeżykiem przez co autor bardzo skraca dystans między autorem, a czytelnikiem. Zdjęcia zawarte w książce doskonale obrazują to, co Pan Krzysztof chce przekazać czytelnikowi. Niejednokrotnie miałam wrażenie, że jest on gdzieś blisko na wyciągniecie ręki jak by był obok i po prostu opowiadał o swoich samotnych wyprawach w góry.
Czy samotne wyjście w takie wysokie góry jest bezpieczne? Na to pytanie trzeba sobie odpowiedzieć samemu. Nikt nas jednak wtedy nie ogranicza tam na górze. Samemu trzeba podejmować wszystkie decyzje i oceniać ryzyko. Czy po zdobyciu szczytu trzeba mieć jakiś dowód, że się go zdobyło czy szczyty zdobywa się dla siebie samego? Jak dla mnie naprawdę dobra książka, ale ma jednak jedną wadę - zdecydowanie za szybko się kończy.

Krzysztof Wielicki jest piątym człowiekiem na Ziemi, który zdobył Koronę Himalajów i Karakorum.

„Nawet gdy jestem sam, nie czuję się samotny Wiem, że ktoś na mnie czeka w bazie, w domu".

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Agora.