Snując zmierzch

Mai Tamarin udało się to co było niemożliwe dla innych krawców. Uszyła magiczne suknie na ślub córki cesarza: słońca, księżyca i gwiazd. Niestety wynikają pewne kwestie, które zmuszają ją do sięgnięcia po ostatnią kartę i sama musi w tajemnicy zająć miejsce przyszłej cesarzowej.
Dochodzi do wojny, nie tylko w państwie, ale i w ciele młodej krawcowej. Za sprawą dotyku powoli zmieniają się zmysły dziewczyny przez co traci kontrolę nad ciałem i magią. Oprócz otaczającego i wypełniającego ją chaosu, chroni swoją rodzinę i poszukuje w dalszym ciągu swojego ukochanego Edana..

Bardzo oczekiwałam na finalną część dylogii. Poprzednia książka niesamowicie przypadła mi do gustu, gdzie otrzymałam coś nowego, coś świeżego, gdzie wnikając w fabułę zatraciłam się w niej bez reszty. Po prawdzie nie trzeba było długo czekać na kontynuację i finał, jednak czegoś mi tutaj zabrakło. Pomimo akcji i dynamiki, która początkowo wypełnia każda stronę, niestety z czasem słabnie, ale za to daje czytelnikowi świetne zakończenie tej dylogii. Bohaterowie jak w poprzedniej część bardzo dobrze skonstruowani, chociaż nie powiem, że postać Mai momentami irytowała, jednak to nic w porównaniu z całą resztą. Z czystym sumieniem mogę Wam polecić twórczość Elizabeth Lim.

" - Powinieneś odejść. Zanim stanę się...
- Nie, Maiu. - Uniósł nadgarstek pokazując mi czerwoną nić. - Jesteśmy związani, ty i ja, w tym życiu i następnym. Dokądkolwiek zechcesz pójść, pójdę za tobą."
Absolutnie cudownie magiczna kontynuacja "Tkając świt". Porywająca, angażująca bez reszty, romantyczna ale nieprzesłodzona, jednym słowem majstersztyk w swoim gatunku. Seria "Krew gwiazd" jest idealną pozycją dla wszystkich fanów fantastyki młodzieżowej, wszelakiej maści baśni oraz każdego kto pielęgnuje w sobie wewnętrzne dziecko. Nie jest to co prawda jakaś monumentalna i wymagająca opowieść, lecz bardzo sprawnie opowiedziana historia, przy której miło spędzicie czas.
Jej największą zaletą jest wszechobecna magia, która unosi się podczas lektury i której naprawdę trudno się oprzeć.
"Snując zmierzch" jest bezpośrednią kontynuacją pierwszego tomu, więc jego znajomość jest w tym przypadku koniecznością. A czy jest tak samo dobra?
Jak najbardziej tak, chociaż jest bardziej intensywna, gdyż akcja nabiera tempa, z racji tego, że to ostani tom serii. Poza tym tak samo jak poprzedniczka jest niezwykle staranie dopracowana i wszystkie elementy fabuły wskakują tutaj na swoje miejsce.
Zatem jeśli szukacie "pewniaka" na wieczór pełen wrażeń, to ta dylogia będzie strzałem w dziesiątkę.

Wynudziłam się - tak mogę określić całą tę pozycję. "Tkając świt" obiecywało bajkową opowieść, która w drugim tomie gdzieś zginęła. Maja - główna bohaterka - była straszliwie irytująca przez niemal że całą książkę, a Edan pojawił się na dobre po 200 stronach i stracił cały swój urok osobisty, który posiadał w pierwszej części. Wymęczyłam się i już nawet straciłam nadzieję, że uda mi się ją skończyć. Fabularnie - do bólu przewidywalna.

"Snując zmierzch" jest bezpośrednią kontynuacją losów o znakomitej tkaczce Mai Tamarin. Dziewczynie, która uszyła suknie ze słońca, księżyca oraz gwiazd. To prosta, obfita w wydarzenia, magiczna historia, którą czyta się jednym tchem. Nie jest ona wymagająca, ale dostarcza dużej dawki emocji.

Pierwszy tom Krwi gwiazd podobał mi się bardziej. Tutaj podczas lektury czułam lekki chaos i przewidywalność. Jakby wszystko, co autorka planowała, wyszło za szybko😔 Pewne spotkanie, wątek sukien czy ostateczna walka. Owszem, książkę czytało mi się naprawdę lekko i płynnie, ale czegoś mi po prostu zabrakło...

Zakończenie jest dobrym - żeby nie napisać idealnym - dopełnieniem tej opowieści: w pewnym stopniu nawet mnie ono wzruszyło🥺 Historia Mai Tamarin wciągnęła mnie i zostawiła z uśmiechem na twarzy.