Śmiertelność

Niezwykły zapis choroby, cierpienia i umierania, stworzony przez człowieka, który potrafił do końca zachować humor i sarkastyczne spojrzenie na świat. Erudyty, niezwykle inteligentnego i oczytanego, który w tych ostatnich słowach cytował Dostojewskiego i Szymborską...
Czytałam jedną z jego książek, jego poglądy są mi niezwykle bliskie, podziwiam go za hart ducha..

Christopher Hitchens to barwna postać; bezkompromisowy dziennikarz. Znany tropiciel absurdów każdego zabarwienia i politycznie niepoprawny, błyskotliwy intelektualista. "Śmiertelność" to jego przemyślenia, które przelewał na papier w ostatnich miesiącach zmagań z rakiem krtani.

Te zapiski to nie pretensjonalny, ckliwy pean czy przesłanie dla potomnych. To z jednej strony pogodzenie się z tym, co nieuchronne, a z drugiej potwierdzenie sensu oddania sprawie, którą uważa się za słuszną.
Nie narzeka i nie poucza, co najwyżej dokonuje podsumowań. Niczego nie żałuje, choć chciałby więcej debat, spierania się, argumentacji. Godzi się ze swoją ulotną biologicznością w sposób zdystansowany:

"Na idiotyczne pytanie 'Dlaczego ja?' Wszechświat ledwie zadaje sobie trud, by odpowiedzieć: 'A dlaczego nie?'".

Swoją pryncypialną postawę wobec wszelkich religii, których wyznawcom całe życie nie szczędził gorzkich słów, tu wyartykułował po raz ostatni bez cienia zwątpienia. Jeszcze raz przeanalizował zakład Pascala, który niezmiennie ocenił, jako oportunizm ludzki i ewentualnie boski cynizm.
Bez osobistych emocjonalnych uniesień, przytoczył mniej czy bardziej nieuprzejme internetowe wpisy, pozornie triumfujących chrześcijan, którzy na wieść o jego bliskim końcu poczuli się w obowiązku do szczerej nienawiści. Niektórzy podjęli modlitwy czy łapali się innych, pozamedycznych metod. Wszystko, co przez całe życie odrzucał, jako ludzką konsekwencję strachu, niewied...