Wieloautorska publikacja, ukazująca ponad dwadzieścia wizerunków kobiet żyjących w czasach saskich i w „wieku oświeconym”, zdaje się potwierdzać pogląd Ignacego Krasickiego wyrażony w Myszeidzie: „Czegóż płeć piękna kiedy nie dokaże? / Mimo tak wielkie płci naszej zalety / My rządzim światem, a nami kobiety”. Kompetencje i dobre pióra autorów tomu (nota bene z wielu środowisk naukowych) sprawiły, że publikacja dostarcza wartościowej lektury i może zainteresować zarówno profesjonalnych badaczy epoki, jak również szersze grono czytelników zaciekawionych naszą przeszłością. Autorzy studiów wykorzystują bogate opracowania i źródła, wśród których szczególne miejsce zajęła korespondencja, także po raz pierwszy wydobyta spod patyny wieków, dzięki czemu nakreślone wizerunki niejednokrotnie odsłaniają mniej znane oblicza kobiet, które nie pozwalają o sobie zapomnieć.