Opinia na temat książki Śluby milczenia

Ciężko jest już od samego początku … Zaczyna się od sceny erotycznej i okej, nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie to, że jest to walnięcie prosto z mostu, bez finezji i polotu, wulgarnie i trochę niesmacznie, obsceniczne - reszta tego typu scen jest niemalże identyczna, polega na tym samym i nie ma w nich grama ani uczuć, zmysłowości ani chociażby przekazania czytelnikowi napięcia między postaciami. Zaraz potem następuje krótkie wspomnienie z przeszłości jak bohaterka niemalże nie została wykorzystana przez nieatrakcyjnego mężczyznę, a następnie uwolniona z opresji, choć wcale nie miała pewności co do swojego bezpieczeństwa ale jak sama bohaterka mówi - chociaż „trafiła na przystojniaka”. Moim zdaniem? Żenujące i uwłaczające kobietom, które naprawdę zostały skrzywdzone. Już samo to zniechęciło mnie niezmiernie do czytania. Za moment poznajemy jej „najlepszą przyjaciółkę”, z którą przyjaźni się od dawna ale jednak nic o niej nie wie, a jak szybko się okazuje relacja ta nie ma nic wspólnego z przyjaźnią - dialogi między kobietami to istny cyrk, niedojrzałość i kompletny brak poziomu wyczucia ich emocji. A potem jest już tylko bardziej irytująco. Chociażby dlatego, że Olga uważa, że „czuje się swobodniej” przy mężczyźnie, którego widzi trzeci raz w życiu niż przy swoim wieloletnim partnerze, którego jak jeszcze kilka stron wcześniej uważała „bardzo kochała”. Wpada przez swoją głupotę i porywczość z jednych kłopotów w drugie, nie umie panować nad swoimi emocjami albo autorka nieumiejętnie przekazała wszystkie drzemiące w niej emocje - od smutku, przez radość aż do złości. Nie lubię wystawiać tak negatywnych opinii o książkach, ale ta pozycja nie reprezentuje sobą kompletnie nic w moim mniemaniu. Tak jak się obawiałam kończy się „ciąg dalszy nastąpi” a ja naprawdę nie wiem czy chcę go znać. Powinnam zdecydować zachować „Śluby milczenia” i skończyć swoją recenzję w tym miejscu.