Słodki zapach brzoskwiń

Miałam pewne problemy z tą autorką. Jakiś czas temu przeglądałam Magiczny ogród, potem go zapomniałam, potem próbowałam przeczytać, potem wyparłam, odrzuciłam jako polecankę, a potem z chęcią i zachwytem jakimś tam przeczytałam. Potem Królowa słodyczy mnie nie zachwyciła jakoś specjalnie. A teraz Słodki zapach brzoskwiń.
Chyba wypada gdzieś po środku. Między magią świata, słowa i miłości, a lekko rozwleczoną historią, urokliwą lecz mało porywającą. Choć chyba nie o to „porywanie” chodzi w książkach Allen.
To bardzo przyjemna książka. Malutka, czyta się ją szybciutko, w zasadzie nawet nie wiem kiedy ją przeczytałam. Napisana jest bardzo ładnym, nie przedobrzonym językiem, lirycznym. Melodyjnym i przyjemnym. W sumie bardzo podobnie jest z treścią. Powolna, liryczna i bardzo ciepła. Jak dla mnie niekiedy zbyt pobieżna. Przyznam, że nie do końca rozumiałam niektóre emocje bohaterów. Przyjmowałam, ale brakowało mi takiego poczucia spójności jak w Magicznym ogrodzie.
To bardzo ciepła książka. O ludziach, dopasowaniu, cząstce duszy, która mimo upływających lat pozostaje w nich na zawsze, odważnych decyzjach, obawie przed odrzuceniem i strachu przed zmianami.
Nie wiem czy historia utrzymałaby się lub nie bez Sebastiana, ale mam mieszane uczucia. Nawet nie w stosunku do niego, ale raczej wobec relacji jego z otoczeniem z kobietą, z którą układa sobie życie. Chyba autorka mnie nie przekonała. Nadal mam wątpliwości, ale najważniejsze, że bohaterowie ich nie mają.
Dru...

Po przeczytaniu czwartej książki pani Allen jeszcze silniej utwierdziłam się w mojej miłości i uwielbieniu dla jej prozy - taka właśnie powinna być literatura popularna! Niesamowicie wciągająca, pochłaniająca od pierwszej strony i sprawiająca, iż nawet się nie zorientujemy a już jesteśmy w połowie książki. "Słodki zapach brzoskwiń" jest ciepły, magiczny, tajemniczy i niesamowicie absorbujący (jak wszystkie powieści tej autorki). Już po chwili przeniosłam się do niezwykłego świata Karoliny Północnej, gdzie czuć zapach tajemniczych brzoskwiń, mlecznej, gęstej mgły oraz upalnych dni, a z oddali słuchać szum wodospadów. Sarah Addison bardzo dobrze kontynuuje tradycję pisania książek gatunku Southern i tylko trzymam kciuki, by jej wena nigdy się nie skończyła, a tytuły z niej stworzone były chętnie wydawane na naszym rynku. Polecam gorąco wszystkim tym, którzy chcą poczuć magię i zobaczyć jak to jest, gdy książka naprawdę nas pochłania i przenosi do innej rzeczywistości.

Akcja „Słodkiego zapachu brzoskwiń” skupia się na wątku kobiecej przyjaźni oraz ukazuje miłość rodzącą się pomiędzy bohaterami. Powieść jest typowym babskim czytadłem, które uatrakcyjnia obecność magii, jednak udział magicznych wydarzeń jest tak naprawdę znikomy i właściwie nie wpływa jakoś specjalnie na życie postaci, czy przebieg fabuły. Pojawia się pewna tajemnica z przeszłości, ale wątek kryminalny nie został specjalnie rozbudowany. Obecność magii buduje fajną, momentami tajemniczą atmosferę, niestety sama akcja jest przeciętna i niczym nie zaskakuje. Przy powieści spędziłam kilka miłych godzin, jednak fabuła nie wywołała u mnie jakichś większych emocji. Czytałam z przyjemnością, ale bez tego dreszczyku ekscytacji, który kazałby mi jak najszybciej dotrzeć do końca książki, aby dowiedzieć się jak zakończy się historia bohaterów.