Opinia na temat książki Skrzywdzona

Scarlett nie pamięta nic sprzed swoich czwartych urodzin. Próby przypomnienia sobie czegokolwiek skutkują wyłącznie bólem głowy. Wkrótce w jej szkole pojawia się nowy uczeń Noah, który próbuje jej pomóc w odzyskaniu wspomnień. Nie mija dużo czasu i zakochują się w sobie. Ale czy aby motywy Noaha są do końca jasne? Dlaczego aż tak zależy mu na tym, by dziewczyna odzyskała pamięć?
Zacznę od plusów „Skrzywdzonej” (bo jest ich mniej 😅). Można do nich zaliczyć tempo akcji. Jest ono odpowiednio szybkie, porywa od pierwszych stron. Książka nie ma zbędnych dłużyzn, trzymała mnie w napięciu. Sama nie zauważałam gdzie ubywają kolejne strony. Innym plusem „Skrzywdzonej” Natashy Preston jest sam pomysł na fabułę. Autorka porusza dość trudne, kontrowersyjne tematy. Nie czytałam jeszcze powieści, w której przewinąłby się wątek sekty czy porwania. Gorzej natomiast poszło z wykonaniem... Co zawiodło?
Najbardziej raził mnie styl pisania autorki. Dialogi były sztuczne, momentami wręcz patetyczne. Reszta zdań nie była lepsza. Nie jestem wielką fanką opisów, ale tutaj było ich zdecydowanie za mało.
Sami bohaterowie nie byli lepsi. Większość mnie irytowała. Drugo- i trzecioplanowe postacie były potraktowane strasznie po macoszemu, wydaje się, że mają tylko jedną cechę. Co do tych głównych, to podejmowali irracjonalne decyzje, które doprowadzały mnie do białej gorączki z prędkością światła. Przykład? Bardzo proszę! Główni bohaterowie zaczęli coś do siebie czuć po tygodniu znajomości, a w przeliczeniu na strony daje to wynik równy 11. Po miesiącu są już parą i zaczynają tworzyć wspólne plany na przyszłość. Po MIESIĄCU znajomości. Ach, ten romantyzm. Skoro już o nim mowa to załamało mnie też to przepełnione miłością zakończenie. Było ono byt piękne.
Mnie ta książka nie przekonała. Może miałam za duże oczekiwania? Może osoby lubiące trzymające w napięciu książki z wątkami romantycznymi znajdą coś dla siebie, ale nie mogę Wam tego obiecać.