Skradzione życie

W 2012 roku nakładem wydawnictwa Hachette ukazały się wspomnienia Jaycee Dugard, która w wieku 11 lat została porwana w drodze z domu na przystanek szkolnego autobusu w South Lake Tahoe, w górach Sierra Nevada, w Stanach Zjednoczonych.

Przez 18 lat swojego życia była torturowana, molestowana i przetrzymywana w nieludzkich warunkach przez porywacza - psychopatę Philipa Garrido za przyzwoleniem jego żony Nancy.
W 1991 roku sprawa ta obiegła całe Stany, a mimo to dziewczynki nie udało się odnaleźć.

Przez lata tortur i znęcania dziewczynka starała się stworzyć sobie swój własny, mały, hermetyczny świat. Na początku martwiła się jedynie o własny los, o to, aby przeżyć, aby zobaczyć mamę i młodszą siostrę. Kiedy w wieku 14 lat urodziła pierwszą córeczkę, od tej pory musiała już dbać także o bezpieczeństwo dziecka. Trzy lata później na świat przyszła druga dziewczynka. Jaycee musiała więc opiekować się dwojgiem maluchów. W tej strasznej sytuacji starała się znajdować jakieś jaśniejsze strony i zapewnić swoim dziewczynkom wszystko, co tylko mogła. Nauczyła się postępować ze swoim oprawcą, wyczuwać jego nastroje i posunięcia. Życie w ciągłym lęku przed najgorszym i przebywanie w zamknięciu i izolacji przez 18 lat wpłynęło na jej psychikę i zaburzyło prawidłowy rozwój osobowości.

Gdyby nie przypadek - wizyta u kuratora nadzorującego zwolnienia warunkowe, prawdopodobnie nigdy nie natrafiono by na ślad 29-letniej wówczas Jaycee. Można zatem powiedzieć, że...

Zapewne zaznaczenie ilości gwiazdek nie jest na miejscu przy ocenianiu tego typu książek, nie mam wręcz prawa oceniać sposobu napisania jej przez autorkę, która jest również główną bohaterką. Treść jak zawsze przy czytaniu o porwanych dzieciach jest bolesna i wywołuje lawinę emocji, gdyby nie pewność, że historia jest prawdziwa trudno byłoby uwierzyć, że wydarzyła się naprawdę. Wiele osób zadaje pytanie, dlaczego te porwane dzieci nie uciekają kiedy dojdą ze swoim oprawcą to takiego momentu, że mogą np. swobodnie chodzić po podwórku, albo zostają zabierane na zakupy, ale tak naprawdę w momencie gdy nam się wydaje, że przecież mogły dać znać, uciekać, wyzwać pomocy to nie wiemy jakie spustoszenie w ich psychice wywarły dni, miesiące, lata tortur, kłamstw, wbijania do głów tego, co przekazuje porywacz i jednocześnie w co chce aby uwierzyły więzione osoby.
Jaycee miała 11 lat kiedy została uprowadzona przez Philipa, dziewczynka wielokrotnie została zgwałcona, a w wieku 14 lat urodziła pierwszą córeczkę, drugą natomiast trzy lata później, historia tym straszniejsza, że o wszystkim wiedziała żona Philipa, Nancy, która wszystko akceptowała i pomagała mężowi... Koszmar dziewczynki i jej córek trwał łącznie 18 lat... Ta historia choć trwała tak długo, ma szczęśliwe zakończenie i Jaycee wraz z córkami została uwolniona, a sprawcy skazani... On na 431 lat więzienia ( szkoda, że u nas nie ma takich wyroków), a Nancy na 36 lat pozbawienia wolności...
Nie umiem i nie chcę wyobraża...

Bardzo poruszająca historią, od której ciężko się oderwać.