Siódmy element

Niewielką irlandzką wyspę Levermoir spowija magia mitycznych legend. Kamienny krąg będący od wieków częścią tego niewielkiego świata wzbudza zamęt. Czy to on ma wpływ na mieszkańców, którzy dopuszczają się coraz to gorszych czynów? Czy to on jest przyczyną wszechobecnego zła? Czwórka przyjaciół podejmie się rozwiązania tej zagadki, nie zdając sobie sprawy, z jakimi siłami będą mieli do czynienia.

Siódmy element to magiczna historia przygodowa, której fundamentem jest odwaga, przyjaźń i zaufanie. Świetnie rozplanowano akcję, pomimo tak wielu stron — wzbudza zainteresowanie i napięcie samego początku, a im dalej, tym trudnej oderwać się od czytania. Jestem totalnie zauroczona fabułą! Co w takim razie się w niej kryje? Tajemna magia poplątana z codziennym życiem dosyć hermetycznego społeczeństwa i masa niepokojących wydarzeń, od zwykłej sąsiedzkiej kłótni, po morderstwa. Bardzo dużo się tu dzieje! Obawiałam się, że szybko zgubię watek, ale nic bardziej mylnego. Autor sprytnie zawarł w opowieści krótkie podsumowania tego, co się do tej pory wydarzyło. Akcja to jednak niejedyny atut tej książki. Zaintrygowały mnie liczne powiązania pomiędzy mieszkańcami, ich zawiłe relacje, kto z kim, dlaczego. Świetnie ukazano także przyjaźń głównych bohaterów — pomimo różnych charakterów, poszliby za sobą w ogień. Zakończenie zaskakuje! Właściwie w ostatnim momencie zorientowałam się, kto jest 'tym złym'. Długo zwlekałam z sięgnięciem po tę książkę i żałuję, bo było to niesamowite ...

Dobra książka zaczynająca się tak, jak powinna - od śmierci. No i śmierć jest kołem napędowym fabuły, śmierć i kamienie. Ciekawie prowadzone wątki, choć niektóre dość naiwne, to inne ciężkiego kalibru (no bo tak, ktoś poplamił błotem pranie, a kilka stron dalej ktoś okazuje się pedofilem - niech mu ziemia ciężką będzie, tfu!). A całość spaja klamra monolitów, które zawsze są dziwne, tajemnicze i pełne nieznanej, starej mocy. Zwykle banda dzieciaków przechytrzająca dorosłych mnie irytuje, ale tutaj mi to nie przeszkadza. Dobra, niech robią swoje, bo nawet im to idzie i jest super.

Podział książki na 3 części początkowo mnie irytował. Nagle z pierwszoosobowej narracji Liama miałam się przełączyć na trzecioos.? No ktoś żartuje. Jednak gdyby nie ta wstawka, to byłabym kompletnie zagubiona w fabule. Plus za mapę, jest schludna, nie ma narąbania ozdóbek w cholerę, co pomaga mojemu ograniczonemu mózgowi się w niej połapać. Ale mam uwagi do wydania, taka ilość stron aż się prosi o twardą okładkę. Po przeczytaniu tak grzbiet powyginałam...