Opinia na temat książki Siedem dalekich rejsów

Świetna powieść w powojennej zawierusze. Na horyzoncie majaczy nadejście sufrażystek i emancypacja kobiet. Spotkanie młodej kobiety z Warszawy i starszego mężczyzny z Gdańska jako starcie pokoleń, nieodmiennych doświadczeń oraz pojedynku płci. I to w perspektywie polskiego podejścia do zaistniałych machinacji, jak komuna - prywatne hotele czy bary pochłaniane przez państwowe układy. Zmiany ustrojowe wkomponowane w marginalną przygodę, gdzie omawia się skarby ostatniego wikinga bałtyckiego - króla Eryka. Zakrapiane Armaniakiem, okute w męski indywidualizm oraz w kobiece niezdecydowanie. Narracja płynie na grzbietach fal - rytmicznie, spokojnie, bez wielkich załamań. Cmentarne debaty i pijacki cynizm szumią w głowie po odłożeniu lektury. Muszę odwiedzić Darłowo w przyszłym roku na lato.