Sendilkelm

Niejeden pisarz mógłby pozazdrościć Piotrowi Zwierzchowskiemu promocji jego "Sendinkelma". Tytuł nie tylko trafiał na wystawy księgarń, ale tez pisały o nim różne czasopisma, a to ze względu na nowatorską wtedy akcję marketingową - specjalną stronę internetową mającą napędzać zainteresowanie tytułem przed i po premierze. Strona oferowała m.in. szkice ilustracji, konkursy itd. Wśród tej całej medialnej zawieruchy zaginął jednak pewien fakt - że "Sendilkelm" to pozycja słaba.Autor nieudolnie próbował naśladować styl Terry'ego Pratchetta. Może jest to "crazy" i jest to "fantasy", ale na pewno nie jest "interesting". Kiedy Pratchett zabawia się jakimiś motywami zmieniając je i naginając do swych potrzeb Czytelnik łyka to jak siemię lniane, zaś żarty i parodie Zwierzchowskiego przechodzą przez gardło jak kula gwoździ sklejona zużytą gumą do żucia. Nie polecam.

Niezbyt oryginalna, nieszczególnie ciekawa, taka ot. Dobre rozwiązanie przy bogach to właściwie jedyny mocniejszy plus książki, parę strawnych żartów i tyle, ani ziębi, ani grzeje. Raczej słaba, niby humorystyczna fantasy.

Mi się tam podobał świat bogów przedstawiony w Sendilkelmie i wg. mnie jest dobra fantastyka warta poczytania, a Pratchett'a nie czytałem. Może ci co czytali sa juz skrzywieni klasyczną fantastyką?

Czytałem ją kilka lat temu i wywarła na mnie dobre wrażenie. Autorskie dzieło poraża objętnością, ale jest całkiem strawne.

Książka jest słaba. Opasła i niekoniecznie ciekawa. Pomijając kilka wątków i kreację bogów, to słabizna...

Fasolowe ludziki rządzą!
I podróże,które wymuszają na Was nieznośni czrodzieje ..