Opinia na temat książki Sekret hiszpańskiej pensjonarki

 Gdy już się wciągniemy w przedstawiony świat trudno nie poddać sie temu szaleństwu.
 Chyba rzeczywiście trzeba być niezłym świrem żeby prowadzić śledztwo i to z takim skutkiem, zabierając czytelnika krętą ścieżką, na której natrafia się na różnorodne typy i historie przedziwne. Bohater - pacjent zakładu psychiatrycznego - występuje u Mendozy w roli detektywa, choć kto by śmiał sie doszukać w jego działaniach strategii śledczej.
 Kryminał, a w zasadzie jego parodia. Bohater książki skojarzył mi się ze sławnym serialowym detektywem Colombo. Niby niechlujny, jakby mu nie zależało i też z pozoru mało przypominający inteligentnego policyjnego węszyciela a jednak zawsze, może nieco okrężną drogą dochodzi do sedna sprawy. Po prostu nie odkrywa swoich atutów do końca i tak też widzę tutaj bohatera. 
 Do tego styl jakim posługuje się autor, nie tylko na wysokim poziomie, ale nacechowany humorem, inteligentnym dialogiem, ripostami. Przyjemnie obcować z taką literaturą i nawet jeśli to jest tylko satyra, to wyższych lotów.