Rzymska sztuka wojenna od 109 p.n.e. do 313 n.e.

Autor, badacz z uniwersytetu w Glasgow, przedstawia podstawowe sposoby walki stosowane przez Rzymian w okresie od schyłku republiki do późnego cesarstwa rzymskiego.

We wstępie omawia organizację rzymskiego legionu po reformach zmieniających go z legionu manipularnego w składający się z kohort. Prezentowana jest struktura dowodzenia i podstawowe formacje. Część druga poświęcona jest sposobom ustawienia armii na polu bitwy i najważniejszym manewrom.
Omówione są tutaj zarówno szyki (od pojedynczego do poczwórnego), jak również sposoby ich łączenia i bardziej skomplikowane metody walki, jak wydzielanie części sił, ataki z zaskoczenia bądź w dół czy w górę zbocza. Trzecią część stanowi opis stosowanych przez Rzymian formacji ofensywnych i defensywnych, takich jak klin, "łeb dzika", orbis czy słynny "żółw".