Ruchy heretyckie na Śląsku w XIII i XIV wieku

Praca doktorska "Ruchy heretyckie na Śląsku w XIII i XIV wieku" jest pracą przedstawiającą dzieje tych ruchów oraz przedstawia także dzieje przedhusyckich heterodoksji religijnych. Bazę źródłową pracy stanowią trzy elementy. Jeden z nich to 2 "protokoły świdnickie", są to protokoły sporzadzone przez inkwizytora Jana Schwenkenfelda z 1332 ze śledztwa przeciwko beginkom świdnickim, oraz protokół z procesu przeciwko radzie Wrocławia z roku 1341. Autor wykorzystał bogaty zasób rekopisów przechowywanych w Bibliotece Uniwersystetu Wrocławskiego (ok. 70) oraz wiele innych publikowanych źródeł. Praca składa się z 7 rozdziałów i ma układ chronologiczny. Rozdział I - Przełomowy wiek XIII, przedstawia tytułem wprowadzenia ogólną charakterystykę przemian politycznych, gospodarczych i społecznych zachodzacych na Śląsku w XIII w. Rozdział II - Świdnicka hekatomba, to analiza procesu inkwizycyjnego, który odbył się w 1315 roku w Świdnicy. Rozdział III - Inquisitores Constituimus..., zawiera krótką refleksję nad historią inkwizycji w ogóle, jest charakterystyką organizacji i struktury śląskich trybunałów inkwizycyjnych oraz sposobu działania ich funkcjonariuszy. Rozdział IV - Obłudne słuzebnice, dotyczy beginek. Rozdział V - Ostatnia misja inkwizytora, to opis "ostatniej misji" lektora świdnickich dominikanów. Rozdział VI - Przedhusyckie intermedium, opisuje okres po apogeum wrocławskich wydarzeń, gdy sytuacja zdawała się stabilizować, jednak zdarzały się dalej drobniejsze wystapienia. Ostani VII rozdział - Antyheretyckie pokłosie, jest w pewnym sensie aneksem, w którym przedstawił autor antyheretyckie zbiory rękopiśmienne w Bibliotece Uniwersytetu Wrocławskiego. Rozprawę wieńczy publikacja Artykułów z rekopisu I F 230 BUWr.