Rozwod doskonaly

Rozwód to w dzisiejszych czasach niemal chleb powszedni. Owszem wciąż jeszcze niektóre pary mimo że nie potrafią już ze sobą wytrzymać, trwają w chorym małżeństwie ''dla dzieci''. Jakby dla dzieci kłócący się wiecznie rodzice byli lepsi niż ci rozwiedzeni. Autor jakoby miał pokazać, jak to rozwód, nawet ten dżentelmeński źle odbija się na dzieciach.
Nie przeczę że rozwód rodziców nie spływa po dzieciach jak przysłowiowa woda po kaczce, jednak w przypadku Tommy'ego, dziecięcego bohatera omawianej książki, nie zauważyłam żadnych zapowiadanych w opisie ''perturbacji emocjonalnych dziecka''.
Owszem sprawiały mu trudność i były męczące cotygodniowe, czy co dwutygodniowe przenosiny od jednego rodzica do drugiego, ale były to trudności raczej logistyczne, niż emocjonalne. Wręcz w pewnym momencie, kiedy Tommy dowiaduje się że jego rodzice się rozwodzą mówi zupełnie spokojnie i beznamiętnie ''No to teraz będę taki jak wszyscy''. Bo w jego klasie połowa dzieciaków pochodziła z tak zwanych ''rozbitych rodzin'' .
A to że się zbuntował i wybrał własną drogę, chociaż trudną i krętą, co w tym dziwnego? Każdy nastolatek w swoim życiu przeżywa okres buntu i każdy chce się jak najszybciej usamodzielnić, co czasem daje efekt porywania się z przysłowiową ''motyką na słońce''. Ale tak to już z nastolatkami bywa. Jeden płodzi dziecko, a potem będąc na dopalaczach próbuje go udusić, bo mu się wydaje że to potwór o trzech głowach (wiadomości sprzed kilku dni), inny po prostu i zwycz...