"Romantyzm i zatrzymany czas" Magdaleny Siwiec jest zbiorem komparatystycznych studiów dotyczących literatury romantycznej, które łączy nadrzędna idea interpretacyjna zamknięta w tytułowej metaforze zatrzymanego czasu. Istotę książki stanowi kontekstowa analiza tekstów między innymi: Słowackiego, Nervala, Mickiewicza, Hugo, Norwida, Schleglów, Chateaubrianda, Lammenais`ego, Ballanche`a, Krasińskiego. Jako kluczowy problem jawi się tu - stanowiące próbę ponownego zaczarowania świata - "zaklinanie czasu": powracanie do dawnych tradycji, doktryn religijnych, wierzeń, ożywianie mitów, toposów, symboli, a także koncepcja poezji wyrosła z napięcia między chwilowością a trwaniem oraz kwestia nowoczesności romantyzmu.