Fascynująca konfrontacja z burzliwą historią jednego z najpotężniejszych rodów w dziejach, który w stronę ambicji i władzy nie wahał się sięgnąć po najbardziej skandaliczne metody. Opisując intrygi, korupcję i brutalność dynastii Borgiów, Puzo nie tylko portretuje osobistości i wydarzenia kształtujące epokę, ale również kładzie nacisk na mroczne związki Kościoła z mafią.
Rodrigo Borgia, jako papież Aleksander VI, to postać, która z całą mocą uwypukla moralny relatywizm i hipokryzję tego okresu. Jego działania, będące wynikiem pragnienia władzy przypominające dzisiejsze analizy mafijnych struktur ukazują, jak w imię władzy i ochrony rodziny potrafił łamać wszelkie zasady etyczne i moralne.
Powieść łączy w sobie elementy fikcji oraz historycznych wydarzeń, ukazując złożone relacje międzyludzkie, ambicje, zdrady i przemoc, towarzyszące upadkowi i splendorowi rodziny Borgiów.
To, co skrywa się pod płaszczykiem potęgi Kościoła, to złożona siatka ludzkich ambicji i moralnych dylematów, co czyni tę powieść równie aktualną dzisiaj, jak w epoce Borgiów. Z jednej strony autor ukazuje brutalność władzy, a z drugiej – i to jest istotne – ilustruje, jak w trudnych czasach ludzie poszukują dla siebie miejsca, często przyjmując role, które umniejszają ich prawdziwą wartość.
Zakończenie sugeruje, że świat Borgiów to niepokojące preludium do późniejszej mafijnej rzeczywistości ale równocześnie może być postrzegane jako próba zrozumienia korzeni ludzkiej ambicji i chciwości. Puzo z powodzeniem ukazuje, że niezależnie od kontekstu - czy to mafia, czy arystokratycja- ambicje i pragnienie dominacji jednostki mogą prowadzić do dehumanizacji oraz działań, które w świetle ogólnospołecznych norm wydają się absolutnie nieakceptowalne.