Rock'n'roll bejbi

co tu dużo pisać? tą książkę po prostu trzeba przeczytać. rock'n'roll, bejbi! xd

Taka jakaś dziwna... Rozumiem, że miał być absurd, ale to już chyba przesada

dobra, inna, świetnie sie czyta. a okładka po prostu zachęca do czytania:d

świetna okładka. naprawdę niezły pomysł z tą kasetą. gdyby nie ona - pewnie nawet nie zauważyłabym tej książki w księgarni. do czytania podchodziłam dwa razy. najpierw zapoznałam się z trzema pierwszymi opowiadaniami. „Intro”, jak to intro, powinno zaciekawić i zaciekawiło. „Zwykły Był To Poniedziałek” sprawił, że wiedziałam już, z czym mam do czynienia. „Wielki Powrót von Keisera” potwierdził to (i znudził troszkę przy okazji). pomyślałam: gorsza wersja klimatu pilipiukowego Wędrowycza, który znalazł sobie paczkę wiernych, jak to pisze Rogoża, compadres. czułam rozczarowanie - chyba wymagałam od tej książki (a może od okładki?) zbyt wiele. odłożyłam na półkę i wróciłam do niej po kilku tygodniach. ale tym razem wrzuciłam na luz i okazało się, że... całkiem przyjemnie się to czyta. rozpierdzielu rodem z okładki nie było, ale co się naśmiałam, to moje. ot, lekka, niezobowiązująca, niewymagająca lektura. autor całkiem nieźle poradził sobie z językiem - dialogi nie raziły sztucznością, co w tego typu książkach niestety często się zdarza. momentami dosłownie czułam zapach taniego wina żłopanego letnią porą w trawie (ach, nostalgia). lecz niestety, chwytliwa tematyka nie wystarczy, trzeba jeszcze dobrze zrealizowanego pomysłu. miejscami wydawało mi się, że pomysł owszem, jest, ale realizacja potwornie kuleje. na przykład opowiadanie "Drzewo". początek zapowiadający fajną historię. po czym finisz w postaci kilkuzdaniowego streszczenia. a gdzie środek? mogło być naprawdę ciekawie. n...