Rachunkowość w Polsce w okresie międzywojennym 1918-1939

Przypadająca w 2018 roku, setna rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości po 123 latach zaborów, stanowiła dla autorów monografii szczególną okazję do podjęcia próby ukazania znaczenia dorobku w zakresie regulacji, praktyki i teorii rachunkowości w Polsce w latach 1918-1939, w okresie tak bardzo ważnym z punktu widzenia tworzenia instytucji państwa i rozwoju gospodarki rynkowej w naszym kraju. Książka opisuje stan regulacji prawnych i kształtowanie się praktyki rachunkowości, zawiera też interpretację piśmiennictwa dotyczącego rachunkowości w dwudziestoleciu międzywojennym w Polsce, w świetle uwarunkowań historycznych oraz przemian społeczno-gospodarczych w tym okresie. W czterech rozdziałach monografii autorzy przedstawiają następujące zagadnienia: – historyczny i społeczno-ekonomiczny kontekst rozwoju rachunkowości w Polsce, – ustawodawstwo w dziedzinie rachunkowości i podatków, – rachunkowość finansową, – rachunek kosztów w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym. Praca prezentuje zatem najważniejsze elementy rozwoju rachunkowości w Polsce w badanym okresie, tj. aspekty prawne, teoretyczne, dydaktyczne oraz praktyczne w zakresie prowadzenia ewidencji księgowej, sporządzania sprawozdań finansowych, rachunku kosztów i budżetowania. Monografia może być źródłem wiedzy zarówno dla pracowników naukowych, jak i studentów oraz doktorantów zainteresowanych historią rachunkowości. Wypełnia ona w znacznym stopniu lukę badawczą w obszarze historiografii rachunkowości w Polsce. Podjęta w niej problematyka była wcześniej przedmiotem zainteresowania niewielu badaczy, a wyniki ich badań są rozproszone w artykułach i referatach konferencyjnych.