Publicystyka polityczna

Ernst Jünger (1895-1998) niemiecki żołnierz, działacz polityczny, pisarz. Autor słynnej książki wspomnieniowej W stalowych burzach (1920), eseju o świecie nowoczesnym Robotnik. Władztwo i kształt bytu (1932). W okresie hitlerowskim emigrant wewnętrzny, o czym świadczy powieść Na marmurowych skałach (1939). Jego twórczość inspirowana była czarnym romantyzmem, surrealizmem i realizmem magicznym (proza poetycka Awanturnicze serce, 1938). Jest autorem wielotomowych dzienników prywatnych, z których najsłynniejsze to Promieniowania (1949), obejmujące lata II wojny światowej, spędzone głównie w Paryżu. Po wojnie autor licznych esejów (Przy murze czasu, 1959), powieści (Szklane pszczoły, 1957), klasyk literatury powszechnej. Tom zawiera najważniejszą sporną publicystykę Jüngera z lat 1919-1936. Teksty stanowią kwintesencję narodowo-rewolucyjnego myślenia elitarnych grup niemieckiej „rewolucji konserwatywnej” i zawierają szereg teoretycznych pomysłów odczytywania nowoczesnej rzeczywistości. W sensie literackim oscylują między żarliwością politycznej polemiki a chłodem intelektualnej analizy, stanowiąc główne choć rozproszone dzieło pisarza w latach 20. Te właśnie teksty są decydujące dla zrozumienia republiki weimarskiej, ruchów narodowych dwudziestego stulecia, ale także skomplikowanego stosunku konserwatyzmu do nowoczesności.