Ptak dobrego Boga

Jakie zamieszanie musiała wzbudzić premiera tej książki w Stanach! James McBride kpi z ikony abolicjonizmu Johna Browna, nie oszczędza też innych autentycznych bohaterów walki z niewolnictwem (np. Fredericka Douglassa, o którego istnieniu dowiedziałam się dopiero z tej powieści i skłoniło mnie to do zajrzenia do Wikipedii). Dostaje się wszystkim: białym i czarnym, niewolnikom i ich właścicielom, żołnierzom i buntownikom. Powieść uhonorowana ważnymi nagrodami, zebrała też znakomite recenzje czytelników LC. Powinna mnie zachwycić, ale już po pierwszych kilkudziesięciu stronach wiedziałam, że nie jest to pozycja dla mnie. Powody wyjaśniam poniżej.
„Ptak dobrego boga” jest pisany językiem prostego Murzyna, analfabety. Tłumacz zrobił z tego gwarę, którą posługuje się Ferdek Kiepski i jego znajomi, co na dłuższą metę jest nieco nużące. Akcja może jest interesująca dla Amerykanów, którzy te wydarzenia znają z lekcji historii, ale dla mnie zrobiła się dosyć monotonna. Podróż Cybulki z szalonym starcem po Stanach, zimno, głód, brud poniewierka, od bitwy do bitwy... A i tak było wiadomo, jak się wszystko skończy, bo autor to zdradził już we wstępie. Książka jest po prostu za długa. Z trudem dobrnęłam do końca tylko dlatego, że było to wyzwanie czytelnicze LC a wyzwanie trzeba wykonać. Powieść na pewno oryginalna, napisana błyskotliwie, z humorem, ironią i liryzmem, lecz teraz z ulgą mogę się wziąć za coś innego!