Przyjaźń i kochanie

Pech Meg polega na tym, że przekopując pudła z książkami trafiłam na kilka popisów jej tfu-rczości. Przynajmniej wiadomo dlaczego ich miejsce jest w pudle. Nie inaczej jest tym razem. Indolencja naczelnej heroiny poraża. Jest tak durna, że brakuje mi skali; bynajmniej nie jest to skutek gnębienia przez demoniczną macochę.
Z kolei były-niedoszły jaja zatopił gdzieś na Pacyfiku, być może w którymś z modelarskich eksperymentów. Wybaczcie, bo jeśli odzyskiwanie narzeczonej sprowadza się do wzdychania i ściskania za rączkę... Chwalić bogów, że amant posiada ogarniętych krewnych, bo mózg się lasuje, co ta niedorobiona życiowo para wyprawia.
O Pierwszym Złym się nie wypowiadam. On też się zaraził.
Podkreślam, że staram się skupić na zaletach. Chociaż nie. Wróć.
Jest w tej całej ramocie jedno mądre zdanie:"Judith i Dan do siebie pasują - oboje jednakowo są pozbawieni charakteru". Powinno wystarczyć za podsumowanie.