Przeznaczenie bohaterów

Sześć dni na szczycie, by siódmego ugrzęznąć w lochach.

Thor ma przerąbane na całej linii - ojciec go nienawidzi, bracia też, wioskowi ludzie nie interesują się nim, a no i nie dostał się do zastępu Srebrnych. Co postanawia? A pójdzie do stolicy, do szefa armii i przekona go, że on musi być legionistą Srebrnych. I wiecie co? Przyjmują go. Bo tak.

Chłopak ogólnie ma niesamowite szczęście, bo już tego same dnia dostaje się JAKOŚ do nie tylko legionistów, ale i rodziny królewskiej. Król bardzo mu sprzyja, choć KOŃCOWE WYDARZENIE pokazuje, że z tego króla to jest chorągiewka na wietrze. Ale wracając do Thora, to jego bracia (którzy dostali się do legionu) wcale nie występują już, o ojcu ani mowa, no jego matka to była tajemnicza babka zza Kręgu!, a i jeszcze ta piękna Gwen...

Gwen, która odziedziczy tron, wbrew tradycji. Która nie interesuje się polityką, militariom, chyba i swoim ludem też. Czas spędza na zabawach, kłótni z matką o Thorze i wzdychaniu do tegoż chłopca. Laska ma braci. Godfrey jest zapijaczony i za dużo do gadania nie ma. Kendric pojawia się tylko w akompaniamencie legionu, i jest wzorem wszelkich cnót. Reece został wcielony do legionu, uparcie dąży do podtrzymania przyjaźni z Thorem. No i jest Gareth, lubujący się w chłopcach, co mierzwi króla (no bo jak? taki dewiant to jego syn? no tożto większy wstyd, niż ten pijaczyna Godfrey...). Chyba pierwszy raz w fantastyce spotykam główną postać, która jest gejem, co mnie cieszy. Bo ej, ...

Książkę dostałam na zakończenie roku szkoły średniej - trafiony prezent, bo w tamtym okresie czytałam dużo fantastyki. Od razu przeczytałam, wtedy moja ocena wynosiła 5/5 - w zasadzie, w tamtym okresie wszystkie książki oceniałam na piąteczki, ale to było kiedyś, a teraz jest teraz. Dlatego przeczytałam raz jeszcze i mojej przemyślałam całą sytuację, pod ocenę.
Lekka i łatwa książka do szybszego przeczytania, nie ma jakichś zawiłych historii przy których trzeba się zatrzymywać, aby pogłębić się w toku rozmyślań nad nią. Choć fabuła jest dosyć przewidywalna jak dla mnie, to tutaj może to być tak i minusem, jak i nie. Bo jednak wiele książek ma przewidywalną fabułę, więc nie ma co tutaj nad tym rozmyślać. Martwi mnie tylko, że główny bohater nie ma praktycznie wad, wszystko mu się praktycznie udaje, uchodzi na sucho. Nie przepadam za takimi wyidealizowanymi bohaterami, bo w życiu codziennym nie ma takich ludzi, którzy nie mają wad. Wątek miłosny, przy tak młodym wieku... patrząc na to, że jest to fantastyka - jak dla mnie nie jest to jakimś wielkim minusem.
Ot, po prostu, książka dla nastolatków którzy uwielbiają fantastykę - ewentualnie starszych nastolatków, którzy tak jak ja uwielbiali fantastykę.