Opinia na temat książki Przez ucho igielne

"Przez ucho igielne" to książka, która czaruje swoją piękną okładką i myślałam, że tak samo oczaruje mnie swoją treścią. Niestety, powieść mnie nie oczarowała, a wręcz rozczarowała...

Nie lubię pisać o książkach źle i chyba to będzie jedna z pierwszych negatywnych opinii...
Dlaczego?
Powieść w ogóle nie wciągnęła mnie w swój świat. Czytając ją, zastanawiałam się, czy rzeczywiście jest o tym, co wydawnictwo umieściło w opisie.
Fakt, poznajemy trzy bohaterki - Malwinę, Sylwię i Wiktorię.
Wszystkie mieszkają w Pietruchach i są sąsiadkami.
Wszystkie zostały skrzywdzone przez mężczyzn.

Bruno, mąż Malwiny, okazał się seksoholikiem.
Marcin porzucił Sylwię dla innej, zaś Ksawery zdradzał Wiktorię.

Dla każdej z kobiet to ogromny cios, jednak próbują żyć dalej.. I właściwie na tym się kończy...

Kobiety spotykają się ze sobą i plotkują, najczęściej o ... Bogu. Rozkładają na czynniki pierwsze istotę jego istnienia, istotę istnienia wiary, powstanie świata, dekolog, powiązania między religiami...
Nie brakuje też tu czarów...
Poza tym kobiety posiadają zdolności niemalże nadprzyrodzone...
???
Po pewnym czasie, nie wiedziałam o czym czytam..
A teraz nawet nie wiem, co powinnam napisać.

Uwierzcie! Książka ma ponad 500 stron i strasznie męczyło mnie jej czytanie.
Kiedy po kilkunastu przeczytanych stronach, odkładałam ją na potem i w ogóle nie miałam ochoty po raz kolejny po nią sięgać... :/

Szkoda, bo spodziewałam się naprawdę dobrej książki.. I na taką się zapowiadało...

Ale cóż, to tylko moja opinia 😁 Może komuś się spodoba