Przesmyk Centaura

Fragment książki: Żołnierze Onesti, już zaniepokojeni, szybciutko opuścili przejście, nerwowo zerkając na turnie. - Prędko! - krzyknął Dor. Arnold i Grundy pomknęli przez przejście, Smash i Iren zawahali się. - Szybciej! - ponaglił ich Dor. - Przechodźcie, zanim magia zniknie! - A ty? - spytała Iren. Skoncentrował się. -Żołnierze, odwrót! - zawołał pierwszy głaz. - Idą na nas! Ze skał niosły się odgłosy wspinaczki. - Bez ciebie nie pójdę! - uparła się Iren. - Muszę odwrócić ich uwagę, dopóki nie przedostaniecie się przez to przejście! - zdenerwował się. - Nie dasz rady, jak... Głosy zamilkły. Magiczne pole zniknęło. -Jak Arnold będzie za daleko – dokończyła. Powracali zaskoczeni zniknięciem wroga żołnierze. Za chwilę ich dostrzegą, bo blask księżyca był zbyt jasny, żeby można się było skryć na otwartej przestrzeni.