Przeminęło z czasem

Angela Becerra
7.2 /10
Ocena 7.2 na 10 możliwych
Na podstawie 5 ocen kanapowiczów
Przeminęło z czasem
Lista autorów
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
7.2 /10
Ocena 7.2 na 10 możliwych
Na podstawie 5 ocen kanapowiczów

Opis

Mazarine, młoda malarka, mieszka w starym paryskim domu. Nie jest w nim sama: towarzyszy jej... Sienna – święta, ukryta tu przed wiekami w kryształowej trumnie. Z chwilą gdy Mazarine zakłada medalion Sienny, jej życie ulega zmianie: zaczyna lepiej malować, odnosi sukcesy. Talentu zazdrości jej słynny malarz Cadiz, przerażony wypaleniem swego geniuszu, a między obojgiem tworzy się dziwna więź. Nikt nie wie, że Mazarine ukrywa sekret związany z działalnością pewnego starego zakonu... Kto chce jej ukraść medalion? Kim naprawdę była Sienna i kim jest Mazarine? Niezwykła opowieść o sekretach historii, ludzkiej naturze, sztuce i o „umiejętności życia z wewnętrznym szaleństwem”.
Data wydania: 2010-08-01
ISBN: 978-83-247-1417-9, 9788324714179
Wydawnictwo: Świat Książki
Seria: Poza serią
Stron: 400

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Książka Przeminęło z czasem nie ma jeszcze recenzji. Znasz ją? Może napiszesz kilka słów dla innych Kanapowiczów?
️ Napisz pierwszą recenzje

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@Moncia_Poczytajka
2019-12-06
9 /10
Przeczytane ❤ 2012 ❤ Odwiedzamy Francję

"Przeminęło z czasem to piękną opowieść o sztuce, miłości, tajemnicach z przeszłości, która wydarzyła się w Paryżu, ale autorka przenosi nas również w inne miejsca świata - do Katalonii, na marokańską pustynię, do Nowego Jorku, czy Wenecji.
Głowna bohaterka to młoda dziewczyna o dość niespotykanym imieniu Mazarine, absolwentka sztuk pięknych, młoda malarka zafascynowana twórczością sławnego paryskiego malarza znanego w świecie sztuki pod pseudonimem Cadiz. Jej marzenia spełniają się, gdy artysta zgadza się udzielać dziewczynie lekcji w swoim atelier.

Mazarine to sierota, tajemnicza samotna kobieta o ogromnej wrażliwości i nieprzeciętnej urodzie, z jednej strony - niekochana, niezrozumiana,pełna wewnętrznych sprzeczności, wyobcowana, z drugiej - tęskniąca za uczuciem, spragniona czułości, poszukująca spełnienia i jednocześnie odrzucająca uczucia, które stają na drodze do jej serca.
Gdy pewnego zimowego dnia na jej drodze pojawia się młody chłopak i pragnie ofiarować Mazarine swoją miłość, uwielbienie, czułość i opiekę oraz wszystko to, czego do tej pory nie zaznała w życiu dziewczyna nie chce się z nim spotykać, walczy ze sobą i swoimi wewnętrznymi rozterkami, niespełnioną miłością do Cadiza, która pozostaje jedynie mrzonką i wyrazem ekspresji przenoszonej na płótna.

Cadiz to twórca tzw. dualizmu wyuzdanego, sześćdziesięcioletni mężczyzna pochodzący z Hiszpanii, urodzony w Kadyksie pod nazwiskiem Antequera, który wybierając sobie pseudonim artystyc...

| link |
@Bazia13
@Bazia13
2010-12-27
8 /10
Przeczytane

Książka całkiem niezła :) jednak nie aż tak wciągająca jak „Przedostatnie marzenie” tej autorki.

| link |
PA
@paulina.gasior1
2022-02-02
6 /10
Przeczytane
@nindza
@nindza
2011-06-17
5 /10
Przeczytane

Cytaty z książki

Można płakać, nie uroniwszy ani jednej łzy, uśmiechać się i mieć w oczach smutek" " Taki sam zagubiony wzrok, jak gdyby nigdy nic
Rozczarowanie to taka śmierć w miniaturze .
Przez te lata usilnie próbowała odsłonić prawdę uniwersalną, którą bezlitośnie obnaża dopiero starość, że ludzka egzystencja to przechodzenie z nicości w nicość. Jesteśmy jak te biedne chomiki uwięzione w klatce: kręcimy się w kółko i nie posuwamy ani o krok do przodu, choć utrudzeni i wyczerpani wierzymy, że przemierzyliśmy tysiące kilometrów życia, a nasz wysiłek się opłacał. Zasługujemy więc na spokojny sen. Musimy zebrać siły, ponieważ jutro czeka nas nowy dzień. Kolejne złudzenia, nowe cele i wyzwania. Znowu kręcimy się jak w kieracie, w złudnym poczuciu, że zmierzamy dalej i dalej, choć nie zbliżamy się nawet o milimetr do utraconego raju, gdzie wszystko nabrałoby sens.
Teraz rozumiem, że można oszaleć z miłości. Rozsądek się wtedy nie liczy. Zakochani tracą godność, pozwalają sobą poniewierać. Pognębieni, stłamszeni, ledwo żywi odradzają się po jednym pocałunku.
My, ludzie, niepotrzebnie komplikujemy sobie życie i doszukujemy się w nim sensu. Pisarze opisują w swoich dziełach mroczną stronę własnego ja. Malarze próbują wyrazić kolorami i kształtami najbardziej skryte myśli i uczucia, których nie mają odwagi wypowiedzieć na głos. Ci, którzy strzegą sekretów, w głębi duszy pragną je komuś powierzyć. Ci, którzy nas uczą, w rzeczywistości sami są spragnieni wiedzy. Ci, którzy nienawidzą, po prostu potrzebują miłości. Ci, którzy nic nie mówią, chcą być wysłuchani. Krzykacz rozpaczliwie poszukuje ciszy. Doprawdy, jesteśmy bardzo dziwni.
Dodaj cytat
© 2007 - 2024 nakanapie.pl