Próba bliźniaków

To już ostatni tom Legend, dlatego z zapartym tchem czytałam każdą stronę. Byłam bardzo zaskoczona samym początkiem i tą makabryczną wizją świata. Od tamtej pory historie czytane wyobrażałam sobie na dwóch płaszczyznach. Pierwsza to była ta prowadząca do końca świata, druga to ta ratowana przez Tasa. Dlatego rozdział, w którym pojawili się Caramon i Tas był jak balsam na mą duszę i takie westchnienie ulgi. Akurat te wątki pochłonęły mnie na dobre kilka godzin. Z odrętwienia wyrwał mnie moment, kiedy Tas przejmuje latającą cytadelę i, po pierwsze "wytrząsa" smokowców z zamku, po drugie zanurza się w oceanie i gasi pożary w Palathas. To było całkiem w stylu kendera i uśmiałam się wtedy aż zdrowo. Książka jak i trylogia dobiegła końca i stwierdzam, że troszkę szkoda mi Raistlina.

Szkoda, że to już ostatni tom legend. Końcówka książki jest poruszająca. Bardzo mi się podobała i z pewnością jeszcze po nią sięgnę. Z czystym sumieniem daję pięć ;)