Opinia na temat książki Preludium

Powieść ta, otwierająca cykl "Pani na wrzosowisku", zabiera czytelników w podróż do XIX-wiecznej Warszawy i Londynu, kreśląc barwną, pełną emocji i tajemnic opowieść. Główną bohaterką jest młodziutka Eliza Bielska, która w grudniu 1830 roku, mimo burzliwej sytuacji politycznej związanej z wybuchem powstania listopadowego, pragnie realizować swoje marzenia o karierze artystycznej.

Pochodząca z bogatej rodziny warszawskiego browarnika dziewczyna wiedzie życie wypełnione balami, koncertami i spotkaniami towarzyskimi. Jednak rzeczywistość wojenna szybko burzy beztroskę, zwłaszcza gdy jej brat, lekkomyślny Stanisław, zostaje wciągnięty w rewolucyjne zrywy i wpada w poważne tarapaty. W wyniku dramatycznych wydarzeń Eliza zmuszona jest do ucieczki z Warszawy i znajduje schronienie w Londynie u stryja. Tam konfrontuje się z zupełnie nowym, nieznanym jej dotąd światem, pełnym kontrastów między bogatymi a nędzą klasy robotniczej.

Autorka doskonale oddaje realia historyczne i obyczajowe epoki, zarówno w Polsce, jak i w Anglii. Mycie włosów żółtkami czy picie ponczu kojarzę z opowieści prababci… Zaglądamy do dziewiętnastowiecznych salonów, ale i londyńskich slumsów, w których szerzą się nędza, wyzysk i dramatyczne warunki życia biedoty. W tle pojawiają się również wątki dotyczące przytułków dla sierot i okrutnych warunków pracy dzieci w fabrykach.

Równolegle toczy się historia jej brata Stanisława, który po dramatycznych przejściach trafia na Litwę, zostaje guwernerem małego Michasia, ale w konsekwencji pewnych decyzji, postanawia dołączyć do siostry.

To znakomita lektura dla miłośników powieści historycznych i obyczajowych, w której rzeczywiste wydarzenia przeplatają się z fikcją literacką. Zapowiedź pięknej sagi o kobiecie, która w kolejnych tomach będzie panią w krainie wrzosu i wiatru…