Prawo upadłościowe i naprawcze to ustawa z 28.2.2003 r., która zastąpiła dwa akty prawne z 1934 r.: Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym. Nowa ustawa wprowadza nieznane dotąd polskiemu prawu upadłościowemu instytucje. Ich przykładem jest postępowanie naprawcze, postępowanie oddłużeniowe czy międzynarodowe postępowanie upadłościowe Nowe, nieznane dotąd uregulowania w praktyce mogą wywołać wiele wątpliwości. Komentarz ten ma na celu wyjaśnienie wszystkich kwestii spornych, które mogą wyłonić się w praktyce podczas stosowania tego prawa. Autorzy cytują w komentarzu niezbędne orzecznictwo i luźne przepisy innych ustaw, których znajomość przy interpretacji Prawa upadłościowego i naprawczego jest niezbędna. Autorzy niniejszego komentarza są praktykami stosującymi na co dzień prawo upadłościowe, pełniąc funkcje sędziego sądu powszechnego, sędziego komisarza, syndyka, nadzorcy sądowego czy pełnomocnika strony. W trosce o jak najlepszą jakość prawa upadłościowego autorzy wytknęli w komentarzu uregulowania, które ich zdaniem są niepowodzeniem ustawodawcy. Uwagi te - jako uwagi de lege ferenda - autorzy zamieszczają na końcu komentarza, nadając im odrębny tytuł - Błąd czy świadomy wybór ustawodawcy. Rozdział ten adresowany jest do tych czytelników, którzy mają wpływ na wolę ustawodawcy w sposób bezpośredni lub pośredni. Autorzy liczą, że ta część komentarza będzie cieszyć się zainteresowaniem ludzi pióra, którzy we własnych uwagach de lege ferenda będą wspierać autorów komentarza na łamach innych publikacji. Komentarz przeznaczony jest dla sędziów, adwokatów, syndyków, nadzorców i innych osób stosujących prawo upadłościowe w praktyce. Język komentarza jest jasny i prosty, by zawarte w nim sformułowania trafiły również do stron postępowania upadłościowego niemających wykształcenia prawniczego, a które z racji prowadzonej działalności gospodarczej lub zawodowej zetkną się z prawem upadłościowym.