Wybitna praca Gadamera, jednego z najważniejszych myślicieli XX wieku. Autor występuje tu jako adwersarz powojennej fascynacji gwałtownym postępem technicznym i neopozytywistycznej ideologii z tym związanej. Jego ontologia doświadczenia hermeneutycznego miała służyć odzyskaniu uniwersalnej perspektywy spojrzenia na historyczny proces kulturowy, w którym uczestniczy człowiek. Jak sądził, perspektywa ta została zatracona zarówno przez nowożytną naukę z jej przyrodoznawczym ideałem metody obiektywnej, jak i przez tradycję romantyczno-historiozoficzną, absolutyzującą przeszłość jako taką. Prawda i metoda to podstawowe dzieło powojennej hermeneutyki filozoficznej.