Pozimnie

Pierwszy raz spotkałam się z taką książką jak "Pozimnie" i absolutnie nie doszukujcie się tu negatywnego wydźwięku. Ta historia jest po prostu.. inna. Bohaterowie są jak najbardziej realni, nieudolni, nieidealni, zwyczajnie życiowy, stworzeni na wzór osób, które być może mijamy każdego dnia. Mają swoje demony, dziwne zachowania, a łączy ich z pewnością kiepska sytuacja życiowa. Każda z postaci znalazła się w trudnym momencie swojego życia, choć dzieli ich różnica wieku i doświadczenia to wszyscy muszą się mierzyć z własnymi problemami, które niejednokrotnie ich przytłaczają. Jedyne do czego mogłabym się przyczepić to sam pomysł na poznanie głównych bohaterów, dla mnie jest nierzeczywisty, a przynajmniej ja nie postąpiłabym tak i nie wyobrażam sobie innej sytuacji, aczkolwiek życie pisze różne scenariusze, więc staram się niczego nie odrzucać.

Karolina zbliża się do czterdziestki, a właściwie w życiu nie osiągnęła niczego, czym mogą się pochwalić jej rówieśniczki. Nie ma rodziny, domu, pracy, wszystko, co do tej pory miała i znała legło w gruzach. Spokój odnajduje właśnie w tajemniczym domu, blisko lasu, który zdaje się ją przyciągać. Ta kobieta potrafi zadbać o dom, ma dobre wykształcenie, a jednak nie potrafiła zadbać o najważniejszą osobę- siebie. Zdaje się być zagubiona, w tym, jak potoczyły się jej losy, co ma dalej zrobić ze sobą, jaki kierunek obrać na przyszłość.To taki typ kobiety, która potrzebuje kogoś u boku, by lekko nią pokierował i pomógł.

...

“Racją jest, że ludzie mają tendencję do zapamiętywania złych wspomnień i wydarzeń. Zadręczają siebie i innych. Rozdrapują stare rany tak, aby mogli przeżyć traumę raz jeszcze i tym razem inaczej. Może lepiej, może mniej boleśnie”.

“Pozimnie” to literatura obyczajowa, która w ciekawy sposób przedstawia historię kilku poranionych dusz. Dużo tu melancholii i smutku, życiowych doświadczeń i ostrych zakrętów... przez co chyba tym bardziej autentycznie. Dałam się ponieść emocjom bohaterów, ale muszę przyznać, że nie była to łatwa opowieść.

Karolina doszła w swoim życiu do takiego momentu, że nie wie, gdzie się podziać i do kogo zwrócić. Gdy znajduje pewien domek na odludziu, zakochuje się w nim i pragnie być jego częścią. Tam poznaje Adama, który również nie ma łatwiej przeszłości. Czy dwie tak poranione przez życie osoby znajdą szczęście u swego boku? Czy zaznają w końcu spokoju i miłości?

Książka wciąga od pierwszych stron i dzięki swojej małej objętości jest do przeczytania praktycznie na raz. Same losy bohaterów nie jest już takie proste, a ich relacja opiera się na wzajemnym podobieństwie i przyciąganiu- wbrew wszystkiemu i wszystkim. Od początku w powietrzu wisi jakaś tajemnica i lekki niepokój. Sam dom był świadkiem wielu rodzinnych nieporozumień, zgrzytów, milczenia, bólu, ale i miłości. Jedyne co początkowo nie przekonywało mnie do tej historii to sposób w jaki Karolina znalazła się w tym domu i stosunek jego mieszkańców ...

Na początku ta książka wydała mi się lekko dziwna, ale strona za stroną zaczęła mnie pochłaniać.

Karolina tonie w długach, a siostra – jej najbliższa rodzina nie utrzymuje z nią kontaktów. Dziewczyna zauroczona surową naturą bieszczadzkiej wsi postanawia tam zamieszkać. Podczas ulewy trafia do domu Adama i jego synów. Między bohaterami rodzi się więź. Relacja, która zaczyna ich łączyć jest nietypowa. Karolina i Adam stają się sobie coraz bliżsi. Jednak duchy przeszłości nie pozwalają im cieszyć się drogą do szczęścia.

Muszę przyznać, że początek książki był dla mnie odrobinę szokujący i nierealny, ale im dalej w las tym sytuacja i zachowania bohaterów stawały się dla mnie jasne. Z każdym kolejnym rozdziałem zaczynałam rozumieć intencje Adama i jego synów. Po zamknięciu ostatniej strony zrozumiałam, że ta książka jest tak do bólu prawdziwa. Myślę, że historia opisana przez autorkę ma miejsce w niejednym domu. Każda rodzina ma swoje demony, swoje historie, swoje troski i żale.

Autorka świetnie opisuje przyjmujące zimno, jakie panuje w domu Adama. Muszę przyznać, że czytając te opisy nie raz miałam ochotę opatulić się w ciepły koc. Ale w tej książce wszystko jest uzasadnione, nawet niska temperatura i lodowaty, przejmujący chłód.

Polecam!