Pomiędzy biciem serca

“Mój anioł. Moja gwiazda polarna. Moja miłość.”

“Szczęście. To słowo odbiło się pustym echem w umyśle Michała, kpiąc z jego roztrzaskanej rzeczywistości. Nie było w tym absolutnie nic szczęśliwego.”

“Nadchodzące tygodnie będą testem jego determinacji, dyscypliny i serca. To będzie bolesna walka, ale Michał był żołnierzem od wielu lat i wiedział, jak w milczeniu dźwigać ciężar swoich emocji.”

“Ostatni raz widziała go dziewięć lat temu. Zdecydowanie zmężniał. Spodnie z ochraniaczami na kolanach były już lekko przetarte. Podwinięte rękawy bluzy od munduru ładnie podkreślały jego wyrzeźbione ramiona. Włosy miał krótko przystrzyżone, a na czole ledwo widoczną bliznę po wypadku samochodowym. Rysy jego twarzy były surowe, a brodę pokrywał jednodniowy zarost. Za to jego oczy nic się nie zmieniły.”

“Jesteśmy żołnierzami, ale także ludźmi. Jednostkami pełnymi emocji, które potrzebują chwili wytchnienia, by dalej mogły robić to, co robią.”