Cytaty z książki "Polowanie na zło"

“„Jak zamordować kogoś, nie mordując go tak naprawdę? To proste. Musisz mu opróżnić duszę, tylko po to, żeby napełnić ją bólem. Zabierasz tej osobie to, co ona kocha najmocniej””

“Po ucieczce każdy zbieg- nieważne, kim jest- w pierwszej kolejności szuka kryjówki, przynajmniej na pewien czas. ”

“Macie tylko jedno życie (...). Tak że prosze bardzo, spędzajcie dwanascie godzin dziennie przyssani do ekranu, szukając akceptacji ludzi, których ledwo znacie, no i oczywiście nie zapomnijcie olać tych paru osób, którym naprawdę zależy na was i na waszej żałosnej egzystencji.”

“Być może jeszcze nie wiesz, ale z pewnością wkrótce odkryjesz,: bardzo niewielu ludzi jest takimi, jakimi naprawdę chcieliby być, albo robi to, co rzeczywiście chce. Tak naprawdę bycie sobą wymaga odwagi, pewności siebie i silnego charakteru. Większość osób nie ubiera się w taki sposób, na jaki ma ochote, albo nosi inną fryzurę czy makijaż, niż pragnie. Większość robi to, czego się od nich oczekuje.
- Oczekuje?
- Kto?
- Inni. Ich rodzice, przyjaciele, nauczyciele, szefowie w pracy, społeczeństwo...(...)
- Indywidualność nie jest taka prosta, jak się wydaje.”

“- Gdybyś miał taką możliwość, oddałbyś swoje życie w zamian za ich, prawda? (...)
Robert nie odpowiedział. Nie musiał.
- Ależ oczywiście, że byś to zrobił. Zawsze miałeś takie wielkie serce. Problem z wielkimi sercami polega na tym, że można je złamać na jeszcze więcej kawałków. ”

“Wiesz, że ja nie wierzę w Boga, prawda? Nie wierzę w zaświaty, raj, przeznaczenie ani w to, że stanowimy część jakiegoś kretyńskiego wielkiego planu czy jakiekolwiek inne pierdoły, które ludzie wymyślali przez całe stulecia. Powiem ci jednak, w co wierzę. Moim zdaniem każdy powinien znaleźć jakiś powód, dla którego żyje, coś, co nada egzystencji sens. Cokolwiek. Coś, co nas będzie popychało do przodu. Coś, dzięki czemu chcielibyśmy stawić czoło temu popierdolonemu światu, w którym egzystujemy. Coś, co zainspiruje umysł i nakarmi duszę.”

“Problem z wielkimi sercami polega na tym, że można je złamać na jeszcze więcej kawałków.”

“Smu­tek stał się jego nie­od­łącz­nym i nie­chcia­nym to­wa­rzy­szem.”