Polowanie

Szukanie skarbów, questy związane z historią uwielbiam, po przeczytaniu tej książki będę się oglądać za siebie bawiąc się w te zabawy…….
Współrzędne prowadzące do części ciała tego jeszcze nie było, zagadka mająca doprowadzić do zamordowanych tego jeszcze nie czytałam, autorka mnie zaskoczyła fabułą i formą opowieści.
Kryminał bez zeznań mordercy, bez wydarzeń z przeszłości – to ostatnio rzadkość w moim repertuarze. Tutaj mamy ponad 400 stron rzetelnego śledztwa, motywy, praca policji i dochodzenie prawdy. Policjantka, którą polubiłam, z krwi i kości, wprawdzie z problemami, ale tym razem to nie alkoholizm. Nie chcę zdradzać fabuły, ale wierzcie mi warto, nietuzinkowy motyw, no i morderca, który nie wylatuje jak Filip z konopi. Polecam.

Lubię kryminały i kryminalne opowieści, z zastrzeżeniem jednak, że nie będą te opowieści powielały schematów. Bo prawdę mówiąc większość oparta jest na schematach, które łatwo odkryć i domyślamy się nawet kto zabił, a co mówić o zwrotach akcji.
Ursula Poznanski całkiem zgrabnie ujęła swoja opowieść w kryminalny kierat i czytało się tą opowieść całkiem przyjemnie. Ale zacznijmy może od początku.

Zostaje znaleziona martwa kobieta. Na jej ciele śledczy znajdują tajemnicze znaki. Okazują się one współrzędnymi geograficznymi. Prowadzą one do kolejnego makabrycznego znaleziska, oraz do zagadki, która zapewne pochodzi od zabójcy.
Para całkiem kompetentnych śledczych próbuje połączyć fakty. Wplątują się przy tym w niebezpieczną grę z maniakiem. Na dokładkę ich czas się kończy. Zachęcam do lektury.

Jak już pisałem na początku, całkiem ciekawy kryminał, który sprawił mi nieoczekiwaną frajdę. Sympatyczne czytadło, z ciekawą zagadką kryminalną, zaskakującym finałem i co tu ukrywać z dającymi się lubić śledczymi. Tym bardziej polecam.

"Polowanie" to kryminał bez jaj.
Czytałam,czytałam i liczyłam ile kartek zostało do końca.Ziewałam,drapałam się i zastanawiałam kiedy zdarzy się coś co wyrwie mnie z otępienia.
W pewnym momencie byłam bliska rzucenia książką w kąt.Więcej w "Polowaniu" jest o kłopotach z dzieciakami,byłymi małżonkami i burczącym brzuchu policjantki.
A i jeszcze sporo o jej partnerze ,który powinien się zwać Pan-Niania.
Podawał kawkę,karmił i czekałam kiedy otuli ją kołderką po same uszy i przeczyta bajeczkę na dobranoc.
I tak sobie podążałam za policjantami rodem z bajki "Troskliwe misie".
I jak te krowy ,z początkowej sceny,żułam treść beznamiętnie,tępo wpatrując się w kartki.
Muszę sprawdzić ciśnienie bo jakoś czuję,że niebezpiecznie mi opadło tak jak i znużone powieki.