Głosy

„Polowanie” pierwszą książkę autorki z serii przeczytałam z zapartym tchem, ciekawy temat, intrygująca zagadka, więc z wielką nadzieją zabrałam się za czytanie „Głosów” i się zawiodłam. Akcja dzieje się w szpitalu, gdzie zostaje zamordowany lekarz, potem pacjenci. Smaczku dodaje fakt, że na miejscu każdej zbrodni znajdują się ślady jednej z pacjentek szpitala i tajemnicze znaki. Niestety to wszystko co mogę napisać na plus powieści. Rozwiązanie jest tak kuriozalne, że nie zachwyciło, a Poznanski prawdopodobnie na siłę je pisała, nie mając chyba pomysłu na rozwiązanie fabuły. Bohaterowie są nijacy, szczególnie Bea jest tak naiwna, że aż śmieszna, jej perypetie małżeńskie i stosunek do byłego męża nie współgra z jej z zachowaniem pod koniec książki. Albo jest się silną kobietą, albo popychadłem. Niestety 460 stron, które przeczytałam i chwile romantycznych scen powodują, że mocno się zastanowię nim sięgnę ewentualnie po tom trzeci.

Ursulę Poznanski i jej kryminały poznałem całkiem niedawno, czytając jej "Polowanie.
Zainteresowała mnie ta książka na tyle, że postanowiłem sięgnąć po kolejną powieść w jej dorobku, także z wątkiem kryminalnym.

Tym razem dwójka naszych przyjaciół, musi się zmierzyć z zagadką, jak odciski palców pacjentki z szpitala psychiatrycznego, znalazły się na miejscu zbrodni, skoro do kobiety nie można dotrzeć? Ofiarą jest lekarz, a nasi śledczy będą musieli sporo się natrudzić aby odnaleźć mordercę. I czy tajemnicza kobieta, jest rzeczywiście sprawczynią? Przekonajcie się sami.

Tym razem autorka przedstawia nam nie tylko środowisko szpitala, w którym w większości dzieje się akcja, ale również ukazuje nam trudne relacje na komisariacie, a także pokazuje nam urywki z prywatnego życia śledczych.

Poza tym, swoich bohaterów uczyniła tak sympatycznymi, że powieść czyta się równie dobrze co tom wcześniejszy i miejmy nadzieję na dalsze, tak udane spotkania.
A sama zagadka rzeczywiście zaskakująca i niestety poległem, podczas próby rozwiązania.
Polecam, zachęcam do lektury.