Polonista. Akt 1

Gdy zgłaszasz się do recenzji książki, zawsze liczysz że trafisz na dobrą lekturę. I albo się zachwycisz albo najwyżej stracisz czas, a recenzja odzwierciedli Twoje zdanie. Gdy zgłaszasz się do patronatu, zwłaszcza autora, który nie jest dobrze znany lub debiutuje, zdajesz sobie sprawę, że to już nie jest bez znaczenia, bo w końcu polecasz coś swoim imieniem. "Polonista" to mój pierwszy patronat i nie mam wątpliwości, że w tym przypadku moje obawy były nieuzasadnione, bo książka wciąga od pierwszych stron.

Sylwester Cichy to belfer z powołania. Lubiany przez uczniów polonista, któremu zależy nie tylko na tym by młodzież zdała maturę, ale by zrozumiała i pokochała literaturę. Facet po przejściach, w takim sobie związku, ale wierny i oddany przyjaciel. Gdy o porwanie ze szkoły i być może morderstwo 8 letniego Miłosza zostaje oskarżony Roman Zagajewicz, drugi z polonistów i bliski kolega, Sylwester nie spocznie póki nie odkryje prawdy. Do śledztwa prowadzonego przez bohatera włącza się także znajomy dziennikarz Karol Zawada.

Zakwalifikowanie "Polonisty" do określonego gatunku nie jest łatwe. Porwanie, kłamstwa, stręczycielstwo, rozgrywki polityczne, tajemnicza przeszłość Romana związana z jego poprzednia pracą i do tego tragiczne wydarzenie z dzieciństwa Sylwestera, które bohater chce zrozumieć, to dopiero początek. Autor funduje istny rollercoaster zdarzeń, ale mimo że wydaje się tego dużo, to historia budowana krótkimi rozdziałami i prostym językiem nie ...