Pokolenie Teresy

'Pokolenie Teresy' można by nazwać zbagatelizowanym pamiętnikiem z czasów hitlerowskiej okupacji. Ludzie, fakty i nazwiska są tu autentyczne. Bohaterami są uczniowie tajnych szkół. Pokolenie, któremu wojna odebrała wszystko, co jest udziałem normalnego życia młodych: prawo do nauki, bezpieczeństwo domu, czar marzeń o osobistym szczęściu, piosenkę, sport. A jednak żyli ci młodzi pełnym życiem. Mieli jasno wytknięty cel - nie oszczędzali siebie. Sięgali po każdą broń. Tą bronią była też zakazana prze wroga nauka.

Świetna książka. I nie mówię tego tylko dla tego, że przepadam za książkami wojennymi ale także dlatego, że to nie jest jakaś tam książka wojenna, ale wspaniała opowieść o patriotyzmie, wzajemnej pomocy, ale także o strachu, smutku i zadumie. Zawsze z wielkim trudem czytałam o śmierci moich ulubionych bohaterów. Ale oni poświęcili swoje życie, swoją młodość. Dla kogo? Dla czego? Po co? Odpowiedź chyba jest prosta...

chciałam jeszcze dodać, aby nie zrażać się do książek o czasach II wojny światowej po przeczytaniu "Kamieni na szaniec" - tam fakty zostały przedstawione w sposób suchy, nijak nie mogłam się wczuć w tamte realia, ta książka była zupełnie inna, mimo że akcja toczy się w tych samych latach, polecam

Świetna, pomimo tego, że czasem napisana trochę `chaotycznie` i ciężko było mi się połapać w akcji. Autorka, w prosty, przystępny sposób przybliża czasy II wojny światowej. Bardzo żałuję, że nie została wznowiona... :(