Książka Grunbauma stanowi próbę odczytania psychoanalizy Zygmunta Freuda z perspektywy filozofii nauki. Grunbauma interesują najbardziej zagadnienia epistemologiczno-metodologiczne, tzn. poznawcza wiarygodność tez psychoanalitycznych oraz związane z nią sposoby ich uzasadniania. Aby je przedstawić rzetelnie, podejmuje najbardziej żywotne pytania budzone przez myśl i działanie Freuda. Należą do nich m.in zagadnienie sugestii w psychoterapii, zagadnienie związku pomiędzy teorią a praktyką terapeutyczną, czyli pytanie o wgląd i leczenie, problem poznawczej wartości metody swobodnych skojarzeń, wreszcie zagadnienie placebo. Wnikliwa metodologiczna ananza Grunbauma zaowocowała w wiele lat po napisaniu tej książki zastosowaniem kontrolowanych badań klinicznych do oceny skuteczności terapii opartej na psychoanalizie i do weryfikacji jej twierdzeń.