Pochówek dla rezuna

Jest to przerażająca i bardzo smutna książka. Minęło ponad 60 lat od końca wojny, a rany nadal krwawią, nie pozwalamy im się zabliźnić. Tych ludzi, którzy mordowali po obu stronach już nie ma. Najgorszą zbrodnią jest zawsze zemsta, bo nie koi bólu, ale nakręca spiralę nienawiści. Nienawiść niszczy i cierpią wszyscy. Nie potrafię pojąć jak kościół katolicki i greckokatolicki, mający tego samego Papieża, a tylko inny obrządek, potrafi walczyć między sobą. Po latach propagandy komunistycznej, która rządziła przez skłócanie z sobą ludzi, nadal jej się podporządkujemy i wierzymy. Może boimy się rozmowy, bo trzeba by było przemyśleć niektóre kwestie, a nie iść za hasłami.
Książkę pożyczyłam z biblioteki, niestety jest cała pokreślona długopisem, z notatkami pełnymi nienawiści, a mieszkam na drugim końcu Polski.
Dlaczego tak trudno nam żyć razem z mniejszościami? Wokół mnie żyje inna mniejszość, przynależność do niej dawała profity. Niedaleko, w jednej z wiosek, daleki znajomy powiesił 3 Maja flagę Polską. W nocy powybijali mu wszystkie szyby w oknach. Dlaczego nie potrafimy żyć na tej samej ziemi, obok siebie?
Na te pytania ta książka nie odpowiada, bo to każdy powinien odpowiedzieć sam. Ale książka pokazuje historię i teraźniejszość naszych wschodnich granic, którą powinniśmy poznać. Ponieważ rodzina pochodzi z Kresów to historię Kresów znam lepiej. Opowiadam zawsze, że gdy aresztowali Rosjanie Dziadka, a Babcia została z dwójką małych dzieci, to jedynymi osobami,...