Opinia na temat książki Po urlopie się żegnamy

Książkę czytało się szybko. Choć z pozoru lekka historia, to miała wyczuwalne drugie dno.

Martyna zapracowana księgowa, która mało czasu poświęca swojemu synowi Maksowi, postanowiła wziąć urlop w pracy i wyjechać odpocząć wraz z synem nad jezioro. Okolica, do której dotarli, nie bez przygód po drodze, jest iście bajkowa. Nie bez przyczyny wspomniałam, że nie bez przygód po drodze. Otóż, gdy byli już zaledwie dziesięć minut drogi od polany, na której mieli wynajęty domek, Maks zarządził natychmiastowy postój, bo już nie mógł dłużej wytrzymać. Wiadomo, że w drodze potrzeby fizjologiczne rządzą się swoimi prawami 😅. Żadno z nich nie spodziewało się jednak tego, że to mogły być ich ostatnie chwile razem. Kiedy Maks udał się między drzewa za potrzebą, to Martyna postanowiła sprawdzić telefon. Jednak co nią kierowało by stanąć na środku drogi? Co prawda nie wyglądała ona na często uczęszczaną, a jednak wtedy była. Kobieta jednak miała na tyle szczęścia, że uniknęła o włos zderzenia z autem.
Kierowcą owego auta okazał się jednak bardzo przystojny instruktor golfowy, który w ramach rekompensaty za ewentualne potrącenie, jak to wgl brzmi 😂, postanowił odeskortować matkę z synem do wynajętego domku, a także pomóc im z walizkami.