Po roku 1945. Latencja jako źródło współczesności

W swojej przełomowej książce Hans Ulrich Gumbrecht łączy elementy autobiografii z historią Niemiec, refleksje poświęcone Samuelowi Beckettowi i Paulowi Celanowi z drobiazgową egzegezą myśli Heideggera i Sartre’a oraz zaskakującymi obserwacjami z dziedziny zjawisk kulturowych, od Edith Piaf po raport Kinseya. Efektem tych zabiegów jest pasjonujący eksperyment badawczy mieszczący w sobie liczne dyscypliny naukowe i style myślenia. Autor poszukuje współczesnych dylematów cywilizacyjnych świata zachodniego (kryzys instytucji społeczno-politycznych, schyłek myślenia w perspektywie historycznej, zbiorowe lęki egzystencjalne) w atmosferze intelektualnej powojennej Europy, która uformowała myślenie tzw. pokolenia ‘68, dominującego w środowiskach opiniotwórczych i elit politycznych Europy po upadku komunizmu.