Opinia na temat książki Pisarz, który bał się upiorów

Lucja Słotka to jednak silna psychicznie kobieta. Co zlecenie to trup, a ona nic sobie z tego nie robi. No może nie do końca nic, bo jednak za każdym razem dzięki swojej ponadprzeciętnej inteligencji i zdolnościom dedukcji, a czasem zwykłemu blefowi bez pudła trafia na osobę sprawcy. Na miejscu jej przyszłych klientów zastanowiłabym się jednak, czy ją zatrudniać.

W części piątej „Pisarz, który bał się upiorów” Lucja znajdzie się wraz z liczną ekipą na planie horroru. Oczywiście odpowiedniego planu, czytaj bagna, trzeba poszukać, horror okazuje się nie mieć jeszcze zakończenia, a terminowanie życia w owym bagnie przez autora ekranizowanej powieści zwiastuje fiasko przedsięwzięcia. Dla Lucji nie ma jednak rzeczy niemożliwych i nawet tak dramatyczną sytuację potrafi przekuć w sukces. Zarówno filmowy, jak i kryminalny.

W tym drugim wspierają ją (nie żeby tego potrzebowała) nieodłączni aspirant Konieczny i jego podkomendny Władek, którzy zrobią wszystko, by nie towarzyszyć swoim małżonkom w błotnych rytuałach w miejscowym spa. A kto zabił, jeśli nikt nie ma alibi, a motyw mają wszyscy? Przekonajcie się sami.

Znakomita porcja rozrywki do aplikacji na raz. Genialne dialogi, sytuacje budzące śmiech i bohaterowie… Ach ci bohaterowie. Pytanie tylko, czy będzie nam dane poznać osławionego i budzącego postrach (oczywiście nie w Lucji) Wąskiego, czy pozostanie on legendą?