Pęknięte odbicie

Niewiele jest książek o depresji poporodowej - lektura tej książki pomaga zagłębić się w ten trudny temat. Jest dramatycznie, ale chyba tak musi być. Książkę czyta się szybko, a jej lektura skłania do wielu refleksji - bardzo polecam !

"Pęknięte odbicie" to jedna z tych książek, w których, moim zdaniem, tytuł został wspaniale dopasowany do opowiedzianej historii.

"Przekręciła głowę tak, że paskudna szczelina w rogu lustra znajdowała się teraz dokładnie pośrodku jej czoła, zniekształcając odbicie. Poruszyła się, a krzywa linia przecięła jej oczy, wargi, podbródek i znowu czoło. Zupełnie jak jakaś rysa: pęknięcie, rozdarcie."

Tak też zmieniło się życie dwudziestokilkuletniej Anny Patton po urodzeniu kochanego i wyczekiwanego dziecka. Wraz z pojawieniem się synka na świecie życie bohaterki zaczęło powoli i stopniowo pękać niczym tafla szkła, na której pojawiły się początkowo malutkie, niemal niewidoczne rysy, a z czasem rozrosły się do ogromnych rozmiarów tworząc całą siatkę spękań.
Depresja poporodowa, na którą cierpiała Anna, zaprowadziła ją na skraj przepaści i stała się bezpośrednią przyczyną tragedii - śmierci jej sześciotygodniowego maleństwa. Do tego feralnego dnia kobieta mogła liczyć właściwie tylko na siebie. Jej zapracowany mąż Anthony starał się z pozoru interesować sytuacją i stanem psychicznym żony, ale tak naprawdę wystarczyły mu jedynie zapewnienia Anny, że wszystko jest w porządku. Bohaterka wyparła problem zaczynającej się depresji ze swojej głowy tłumacząc się zwyczajnym przemęczeniem, a za poważne problemy emocjonalne winiła burzę hormonalną. Jej mąż niestety również wolał nie dostrzegać problemu i wierzyć w nieprawdziwe, puste zapewnienia. Dopiero kiedy wydarzyła się ...