Ernest Hemingway i A.E. Hotchner byli przyjaciółmi i przez 14 lat prowadzili rozmowę. Hemingway wspominał dzieciństwo, przywoływał paryskie życie literackie z lat dwudziestych i swoje pisarskie doświadczenia, opowiadał wydarzenia kryjące się za fikcją literacką. Hotchner to wszystko zapisywał, co dało podstawę wiernym, przepojonym współczuciem wspomnieniom. Autor wyłania w nich niezwykły portret wielkiego pisarza, który umiał żyć i sam swojemy życiu położył kres.