Panny bez posagu

Ależ to jest urocze!!
W postaci tej książki otrzymałam monolog pani Elżbiety Brook, żony dyrektora fabryki porcelany, matki sześciu córek i syna. Właśnie fakt posiadania aż sześciu córek, których nie są w stanie wyposażyć, jest cieniem na szczęśliwym życiu narratorki (bo mąż jest ogólnie zadowolony z życia, a dzieci uwielbia).
W niewielkim Porthlew w Kornwalii życie toczy się dość utartymi szlakami, a matka żywiąca obawy o przyszłość swoich córek nie bardzo ma możliwości, by cokolwiek zmienić, umożliwić im zawieranie nowych znajomości, czy wręcz prezentować je w towarzystwie. Co prawda pani Elżbieta nie zamierza tego robić, jest osobą myślącą, rozsądną, a nawet jak na swoje czasy i miejsce (angielska prowincja, lata 30. XX wieku) dość wyemancypowaną. Niepokoi się przyszłością córek, ale nie w głowie jej stosowanie jakichś specjalnych zabiegów, by zdobyć dla nich mężów. Poznajemy całą rodzinę - każda z córek jest inna, każda ma swoje upodobania i sposób na życie, każda (prócz Salci, która jeszcze jest dzieckiem) w czasie trwania opowieści znajdzie swoją drogę.
Odnalazłam w tej książce dokładnie to, czego oczekiwałam, to książka jak rurka ze słodką bitą śmietaną i tak jak one ma czarodziejską moc poprawiania humoru. Miewam czasami chęć na poznanie sympatycznych bohaterów, dowcipne dialogi i historie pełne niegroźnych problemów, które same się rozwiązują. Bardzo polubiłam bohaterkę, jej stosunek do córek, cierpliwe podejmowanie prób znalezienia równowagi pomiędz...

Takie klimaty lubię w sensie nostalgiczne, ale z humorem. Jeżeli jesteś fanką twórczości Jane Austen albo Charlotte Brontë, to tutaj przyjemnie spędzisz czas. Cecily Sidgwick, bo o jej książce dziś mowa tak fantastycznie umiliła mi czas, że naprawdę jestem w szoku.

Bycie rodzicem to rollercoaster emocjonalno-fizyczny. To umiejętność przeprowadzenia swojego oddziału (dzieci) przez pole minowe, jakie ukryte są w każdym dniu coś jak stara gra saper. Znasz zasady, wiesz, gdzie zrobić ruch, ale bum trafiłaś/łeś bombę! Podziwiam rodzica/ów którzy mają dwoje i więcej dzieci ponieważ w tej pozycji spotkamy się z urokami rodzicielstwa, ale też z urokami bycia dzieckiem w wielodzietnej rodziny. Mamy lata 30. XX w. Rodzina, która jest na pewnym poziomie społecznym nie tylko ma wiele do stracenia, ale jeżeli w grę wchodzi posiadanie sześciu córek, to już maraton, który może skończyć się…? Tutaj przemilczę, bo nie chce spoilerować. Nie ukrywam, że chyba lepiej przeorać samemu pole niż znaleźć odpowiedniego kawalera dla własnej pociechy. :p

Momentami wesoła, momentami poważna książka, która według mnie powinna znaleźć się w każdej prywatnej biblioteczce. Masz punkt widzenia głównej bohaterki, która jest narratorką, ale też sposób życia młodego pokolenia. Pamiętajcie, że to lata trzydzieste, więc wiele tematów było dość mocno przeżywane. Nieraz chciałabym cofnąć się w czasie, żeby obserwować sposób życia kobiet, rodzin i tą całą etykietę co wolno...

Pani domu ma wiele na głowie. Jakże by inaczej skoro ma sześć córek? A to oznacza sześć porcji kłopotów i dramatów. Tym bardziej, że akcja dzieje się w latach 30 XX wieku w małym miasteczku.

Choć rodzina dobrze sobie radzi, to matka cięgle martwi się o przyszłość córek, plotki i sąsiadki nie pomagają.

Ciekawa historia, z humorem pokazująca historie młodych kobiet, życie w dawnych latach.