Pan na Wisiołach .Trzeba to zabić

Zakończyłam książkową przygodę z rodziną Smutów trzecim tomem cyklu '' Pan na Wisiołach '' , zatytułowanym '' Trzeba to zabić '' . W moim odczuciu część najsłabsza , mocno chaotyczna i z lekka przegadana . Rodzina Smutów w zasadzie już przestała być rodziną , a na pewno rodziną spójną i kochającą się . Każdy sobie że tak powiem rzepkę skrobie . Tymoteusz zamknięty w psychiatryku na oddziale dla nierokujących , otumaniony psychotropami , nie potrafi sprecyzować jasno myśli , za to nagle odkrywa że może słyszeć myśli innych , zwłaszcza ślicznej Anity , psycholog z którą ma sesje . Magda już nawet nie Smuta , bo po zaocznym rozwodzie z Tymkiem wróciła do panieńskiego nazwiska , Godlewska , mieszka w Bełchatowie z Czarkiem , teraz już 15 - letnim i Anielką , pięcioletnią córeczką chorą na progerię . Prowadzi własny gabinet stomatologiczny i czasami zabija w nim ludzi , a potem okazuje się że niczego nie pamięta . Czarek nieodrodny syn tej rodziny , już nie jest zastraszonym małym Czarusiem , tylko nastolatkiem z ciągotami do starszych od siebie kobiet i kłamiącym matce ile wlezie . Również ze zdolnościami parapsychologicznymi . Wszyscy oni ściągają znowu w jedno miejsce , każde na swój sposób i swoimi drogami . Autor też przywołał w powieści całe tabuny dalszych członków rodzin , zupełnie nie wiadomo po co , jakiś brat Magdy , nagle się objawił nie wiadomo skąd i dlaczego itp. Odsłoniły się przy okazji jakieś dziwne tajemnice różnych ludzi , luźno tylko związanych z bohatera...