Pan na Wisiołach. Krzyk mandragory

Jakiś czas i parę książek temu przeczytałam powieść Piotra Kulpy '' Pan na Wisiołach. Mroczne siedlisko '' . Była to pierwsza część trzyczęściowego cyklu . Parę dni temu zabrałam się za część drugą zatytułowaną '' Krzyk Mandragory '' i znowu wylądowałam w Wisiołach . A tam , oj dzieje się dzieje . :) Przede wszystkim na pierwszy plan rzeczywiście wysuwa się mandragora , której to korzeń żują chyba wszyscy , bardziej lub mniej świadomie , na wszystkie dolegliwości , tak fizyczne jak i te smutno - depresyjne . A tak poważnie , w rodzinie Smutów nie dzieje się za dobrze . Małżonkowie nie potrafią się porozumieć . zwłaszcza jeśli chodzi o to czy trzeba zabrać Czarusia do znachora Krużgana by odzyskał mowę , czy też nie . Czaruś bardzo chce mówić , chce przecież tyle rzeczy opowiedzieć swojej jedynej przyjaciółce ze szkoły , niewidomej Mariance . Matka chłopca , Magda też bardzo chce aby syn odzyskał mowę . Jednak ojciec Tymoteusz Smuta ma swoją tajemnicę , zrobił coś ,dawno temu , w czasach ostrego picia , co jak się okazuje Czaruś doskonale pamięta . Tata Tymek więc ma wszelkie powody ku temu , by nie zgodzić się na odzyskanie mowy przez Czarusia . To wszystko powoduje że rodzina żyje w ciągłym napięciu , Czaruś dodatkowo obrywa w szkole od kolegów . Przytłoczony tym wszystkim , chłopiec ucieka z domu . Bargieł , znany nam z pierwszej części nieśmiertelny cygan , nadal realizuje swój diabelski plan pozyskania nowych ciał dla siebie i swojej martwej ukochanej , w jaki sposób...