Overthinking

„Overthinking” David Fenne to dalsze losy Stevena, którego poznałam w książce „Overemotional”. Po uporządkowaniu swoich emocji, opanowaniu mocy, którymi włada, Steaven postanawia rozpocząć studia, o których zawsze marzył. W tym właśnie celu chłopak wyjeżdża do Londynu, jednak od początku nic nie wygląda tak, jak to sobie wyobrażał. Nie do końca potrafi odnaleźć się w codzienności, coraz częściej zdarzają mu się epizody zazdrości w stosunku do Troya, a także coraz trudniej jest się mu dogadać z Freyą, z którą wiązała go przecież silna więź. Współlokatorzy, z którymi przyszło mieszkać Stevenowi, pozostawiają wiele do życzenia. Chłopakowi przeszłość również nie daje o sobie zapomnieć, a organizacja DEMA ponownie pojawia się w jego życiu i przychodzi mierzyć mu się z przeszłością.
Książkę czytało się równie dobrze, jak pierwszą część. Ponownie nie brakuje emocji, jak również trudnych tematów, mocy, które niekoniecznie przywołują dobre wydarzenia w życiu, a mogą ściągnąć na bohatera wiele problemów. W tej serii bardzo podoba mi się wyrazistość bohaterów, obok żadnego nie przeszłam obojętnie, negatywne bądź pozytywne, ale każdy wzbudzał we mnie jakieś emocje.
Ten tytuł w nieco większej mierze skupia się na aktualnych wydarzeniach, a nadprzyrodzone moce schodzą nieco na drugi plan, jednak książkę czyta się równie dobrze, jak pierwszą część. No i zakończenie, którym autor wyraźnie daje czytelnikowi nadzieję, że jeszcze będziemy mieli okazję spotkać się z bohaterami.
...

Tom drugi znacznie różni się od pierwszego całym kontekstem opowieści. Tam nie od razu wiedzieliśmy, że jest to książka o miłości osób tej samej płci, gdyż zagłuszały ją niekontrolowane moce jednej z postaci. To tam chłopak doszkolił się na tyle, by teraz w tomie drugim powiedzieć, że ma nad nimi całkowitą kontrolę. Jego emocje bowiem działały z odwrotną siłą do energii, którą posiadał. Teraz do pewnego momentu wie co posiada, lecz później wyjdzie, że nie spodziewał się osób o podobnych walorach. Tak naprawdę od samego początku opowieść jest skierowana na porównywanie. W tomie pierwszym był to strach. Tutaj jakby ktoś odebrał postaciom pewność siebie. Bardzo przejmują się opinią innych na swój temat i boją się rozmów oraz każdego innego zachowania, które nie jest pozytywnie nastawione na miłość homoseksualną. Inna dwójka z ich grupy wie, że się rozstają, jednak nie wiedzą jak im wyjdzie pojedyncze funkcjonowanie. W późniejszym czasie zawrzą nowe znajomości, jednak czy wyjdzie z tego coś dobrego? Dowiemy się też, że osób z mocami jest więcej, choć nie zawsze do końca będą to informacje dokładne. Nie wiem dlaczego, ale odniosłam wrażenie, że nawet w radosnych momentach cieszą się im tylko usta, a oczy wciąż pozostają nostalgiczne. Nawet kiedy dzieje się coś szybko, energicznie, to jednak wszędzie widoczna jest pewnego rodzaju powolność. To ludzie młodzi, którzy studiują, więc może dlatego jest w nich taki ogrom niepewności. Oczywiście opowieść jest ciekawa, gdyż później do...