Ostatni trop. Tajemnica zaginięcia sióstr Lyon

„Droga do praw­dy – aprzy­naj­mniej tak bli­sko praw­dy, jak zdo­ła­li do­trzeć – była długa iusia­na licz­ny­mi kłam­stwa­mi. Ale innej nie było.”

Byłam przekonana, że w świecie książek true crime nic nie jest w stanie mnie zaskoczyć. Okazało się jednak, że autor wykonał tak świetną robotę, że śmiało mogę powiedzieć, że nie czytałam czegoś tak równie dobrego. Nie spodziewałam, że w tak szczegółowy sposób zostanie mi przedstawione dojście do prawdy. Przez większość książki mamy szczegółowy zapis przesłuchań, poszukiwań i podsłuchów trwających wiele miesięcy. Nie mamy wątpliwości jak bardzo zaangażowanie w sprawę jest obciążające fizycznie i psychicznie dla śledczych. Zwłaszcza, że kulminacyjny moment śledztwa rozpoczyna się aż po 40 latach od zaginięcia dziewczynek, a sprawa jest zawiła, ciężka i pełna konfabulacji. Ciągle trzeba być czujnym i odróżniać prawdę od kłamstwa.

Zaskoczyła mnie wielowarstwowość tego reportażu. Nie tylko staramy się odkryć ze śledczymi co stało się z siostrami Lyon, ale wchodzimy również w świat wielopokoleniowych nadużyć, przemocy i kłamstwa rodziny, która może być powiązana z tajemnicą zaginięcia. Co najważniejsze fakty związane z pełnym traum dzieciństwem bohaterów nie próbują nam wybielać ich czynów po latach. Niejednokrotnie spotykałam się ze stwierdzeniem, że jeśli miałeś ciężkie dzieciństwo to przekłada się na zbrodnie popełnione w przyszłości. Oczywiście może mieć to wpływ na czyny, ale nie powinno się usprawiedliwiać ...

Gdy zasiadałam do tej, pozycji byłam pewna, że to swego rodzaju kontynuacja książki, którą czytałam już spory czas temu, a gdzie również uprowadzono dwie siostry. Po dokładniejszym zapoznaniu się z blurbem trochę się zdziwiłam, że to jeszcze inna historia i że o niej nie słyszałam! Ja, miłośniczka (tak, wiem, jak to zabrzmi) wszelkich tragedii, morderstw, porwań i innych koszmarów! Nie było więc szans, bym darowała sobie przeczytanie tego tytułu. Musiałam znaleźć czas by usiąść i zaliczyć ją w jak najkrótszym czasie, gdyż tego typu książek nie lubię rozciągać na długie wieczory. Czuję wewnętrzny mus czytania i poznania całej zawartości takich pozycji.

Jeden z kwietniowych dni w 1975 roku był dla rodziców Katheriny i Sheili Lyon najgorszym w ich życiu. Ich córki przepadły bez wieści jak gdyby nigdy nic. Na przedmieściach Waszyngtonu w jednym z centrów handlowych ktoś wywabił dwie dziewczynki, dziesięcio- i dwunastoletnią. Śledztwo utknęło w miejscu, nie znaleziono ani sióstr, ani ich ciał. Zdarzenie uznano za niewyjaśnione i choć wielu policjantów wracało do tej sprawy wielokrotnie, to nie udało im się posunąć ani o krok do przodu. Dopiero w 2013 roku, czyli po prawie 40 latach znalazł się jeden zdeterminowany policjant, który się nie poddał. Drążył i szukał, bo czuł, że gdzieś jakiś ślad musi być. Miał rację... Zwykły protokół przesłuchania jednego z rzekomych świadków daje mężczyźnie do myślenia. Mało tego okazuje się nitką, która doprowadzi to kłębka.

...