Osoba i zabawa. Elementy filozofii i pedagogiki zabawy

We współczesnym świecie zabawne wydaje się tylko to, co doraźne, łatwe i przyjemne. Człowiek XXI wieku nie chce trudu - chce się bawić. Przeróżne gry, quizy, teleturnieje i wszelkie możliwe przyjemności mają zapewnić mu rozrywkę i zapełnienie wolnego czasu. Natomiast prawdą jest to, że prawdziwie interesujące jest to, co trudne. Życie, które niesie ze sobą wyzwania, daje radość i satysfakcję, jest w gruncie rzeczy dobrą zabawą. Należy podkreślić, że takie rozumienie zabawy nie jest popularne. Obserwuje się raczej traktowanie jej jako odpoczynku lub biernej rozrywki. Bardzo często zabawa w życiu człowieka nie odgrywa żadnej pozytywnej roli, ale wręcz uniemożliwia rozwój osobowy. Niniejsza publikacja w pierwszym rozdziale podejmuje próbę historycznego naświetlenia zjawisk ludyczności oraz określenia pojęcia zabawy. W rozdziale kolejnym podejmuje się próbę psychologicznego i socjologicznego opisu ludyzmu. Rozdział trzeci prezentuje antropologiczno-etyczne podstawy i uwarunkowania działalności ludycznej.